Veel baby's krijgen kleine tenen. Vooral als ze net van de babytafel naar een volwassene gaan. Heel vaak horen artsen klachten over een slechte eetlust van moeders van eenjarige kinderen. Deskundigen verzekeren u echter: dit is allemaal normaal en u hoeft alleen maar een paar kleine trucjes te leren die de eetlust van een beetje terughoudend zullen helpen normaliseren.
Slechte eetlust bij een kind op de leeftijd van één jaar kan te wijten zijn aan een groot aantal redenen. Een baby houdt bijvoorbeeld gewoon niet van bepaalde voedingsmiddelen. Misschien houdt hij niet van broccoli en bloemkool. Maar hij kan het niet in woorden uitdrukken. Als gevolg hiervan neemt zijn eetlust af. Moeder begint actiever voedsel aan te bieden, het kind weigert steeds meer en ze vallen in een vicieuze cirkel.
Er is een mogelijkheid dat het kind weinig eet omdat hij zich niet lekker voelt. In dit geval moet je heel goed kijken naar het gedrag van het kind. Als hij rusteloos is, zijn benen draait en huilt, en ook zijn handen tegen zijn buik drukt, dan past het eten niet bij hem voor de toekomst.
Als er naast angst symptomen zoals misselijkheid, braken, schuimige ontlasting, enz. optreden, moet u een arts raadplegen. Hoogstwaarschijnlijk heeft het kind problemen met de spijsvertering en assimilatie van bepaalde soorten voedsel.
Een kind kan eten weigeren, ook al lijkt het hem saai. Kinderen op de leeftijd van één zijn dol op heldere dingen. En eten is geen uitzondering.
Op basis van experimenten en onderzoek hebben wetenschappers en artsen een aantal regels geïdentificeerd die helpen om van een eenjarig kind dat niet wil eten een peuter te maken die voedsel aan beide wangen eet.
Wat te doen om een kind te laten beginnen met eten?
Allereerst moet u begrijpen dat als u de taak op zich neemt om een onwillig kind met eetlust om te scholen, u het regime moet weerstaan en geduld moet hebben.
Het eerste punt van het plan is verplichte discipline en regime. Eten moet op hetzelfde moment zijn, precies op schema. Als de baby per uur en met ongeveer dezelfde tussenpozen eet, helpt dit om zijn spijsverteringsstelsel af te stemmen op het werk. Hieromheen beginnen bioritmen actief en gebonden te worden.
Allereerst moet er ouderlijk toezicht zijn. U hoeft het kind niet te dwingen de lepel te duwen. Het belangrijkste is om jezelf te dwingen niet lui te zijn en de dag van de baby zo in te richten dat eten voor hem net zo natuurlijk is als slapen en lopen.
Het tweede item is het menu. Ontken uw kind niet de onwil om voedsel te eten dat hij niet lekker vindt. Hij is ook een man, zij het klein, en hij heeft zijn eigen voorkeuren. Daarom hoef je alleen maar met het menu te spelen - vind nieuwe combinaties van producten. Bied je baby 2-3 gerechten aan om uit te kiezen, zodat hij/zij opties heeft.
Het is ook de moeite waard om voor de decoratie van de gerechten te zorgen. Hoe interessanter en helderder het eten, hoe meer het kind het wil eten.
Met realisme moet je het echter ook niet overdrijven. Dit komt door het feit dat als je een konijn of een eend te natuurlijk maakt, het kind gewoon medelijden met haar kan hebben.
Probeer ook naar je kind te luisteren. Misschien heeft hij een intolerantie voor voedsel, ze verstoren de spijsvertering. Je kunt dit niet met het blote oog zien, maar het kind lijdt en weigert het onbewust.
En vergeet niet dat het kind positieve emoties moet voelen tijdens het eten. Dit betekent natuurlijk niet dat je de tv aan moet zetten of hem een tablet met tekenfilms moet geven. Het is voldoende om voedsel helder te maken, grappige gerechten met grappige afbeeldingen te gebruiken, enz.
Wat je niet moet doen
Een kind mag in geen geval worden gedwongen. Elk geweld roept protest op. U loopt het risico de uitslag te krijgen wanneer het kind volledig weigert te eten.
