De liefde van twee vrouwen wordt lesbiennes genoemd, en de deelnemers aan zo'n relatie worden lesbiennes genoemd. Tegenwoordig veroorzaken dergelijke homoseksuele relaties praktisch geen misverstanden in de samenleving. Bovendien worden er steeds meer homohuwelijken gesloten, en in de toekomst krijgen zulke gezinnen zelfs kinderen.
De term 'lesbianisme' dateert uit het oude Griekenland en is afgeleid van de naam van het eiland Lesbos, waar de dichter Sappho woonde. In haar gedichten prees ze de liefde tussen vrouwen van hetzelfde geslacht. Ook in de geschiedenis zijn er verwijzingen naar relaties tussen personen van hetzelfde geslacht in het oude Sparta en het oude China, waaruit kan worden geconcludeerd dat lesbische relaties vroeger als een heel gewoon en sociaal aanvaardbaar fenomeen werden beschouwd.
Momenteel beschouwen de inwoners van het eiland Lesbos beledigende termen die zijn afgeleid van de naam en die homoseksuele relaties aanduiden. De woorden "lesbisch" en andere zijn hier puur geografische termen.
Tot het einde van de negentiende eeuw bleef vrouwelijke homoseksualiteit vrijwel onopgemerkt in vergelijking met mannelijke homoseksualiteit, bij wet verboden en heftig besproken in de pers. Geleidelijk aan begon vrouwelijke homoseksualiteit als een psychische stoornis te worden beschouwd. Sigmund Freud noemde het bijvoorbeeld in zijn boek "Three Articles on the Theory of Sexuality" "inversion", en deelnemers - "inverts". Hij schreef mannelijke kenmerken toe aan vrouwelijke inverts. Freud liet zich leiden door het idee van het "derde veld" voorgesteld door Magnus Hirschfeld. Later werd Freuds interpretatie van lesbisch gedrag verworpen door 's werelds toonaangevende wetenschappers en seksuologen.
De popularisering van lesbianisme als sociaal en cultureel fenomeen werd mogelijk gemaakt door de publicaties van seksuologen Karl Heinrich Ulrichs, Richard von Kraft-Ebing, Havelock Ellis, Eduard Carpenter en Magnus Hirschfeld.
In de moderne samenleving is de houding ten opzichte van lesbianisme dubbelzinnig. Er zijn landen waar het homohuwelijk gelegaliseerd is, bijvoorbeeld Nederland, België, Canada, etc. In de Russische wetgeving wordt lesbiennes gezien als een seksuele relatie tussen vrouwen. Het is toegestaan, maar alleen als het gebeurt met wederzijdse instemming van partners. Het homohuwelijk is verboden in Rusland.
Vrouwen in homoseksuele relaties volgen meestal een sociaal vertrouwde levensstijl. In dergelijke gezinnen speelt een van de vrouwen meestal een dominante rol, en haar gedrag is vergelijkbaar met dat van een man: zulke vrouwen dragen mannenkleren, proberen zacht te praten, doen liever ruw werk, maken een kort kapsel, en soms zelfs proberen stoppels op hun gezicht te laten groeien of een snor en baard boven hun hoofd te dragen.
Lesbische stellen kunnen geen eigen kinderen krijgen (tenzij een van de partners of beiden kunstmatig zwanger worden door naar de kliniek te gaan), daarom voeden ze in die landen waar dit is toegestaan een adoptiekind op. Studies door sociologen en psychologen tonen aan dat kinderen die in dergelijke gezinnen worden grootgebracht meestal opgroeien zonder enige mentale of fysieke handicap.
Lesbiennes voelen zich seksueel tot elkaar aangetrokken en kunnen gevoelens van liefde ervaren. Seksuele contacten tussen hen vinden plaats door elkaars geslachtsdelen op verschillende manieren te stimuleren, bijvoorbeeld oraal, met behulp van handen, tegen elkaar wrijven of met speciale apparaten. Er zijn ook koppels bekend die uitsluitend platonische relaties hebben, dat wil zeggen, ze hebben een gevoel van liefde voor elkaar, maar vermijden seksueel contact.
