Een soortgelijke vraag wordt tegenwoordig in toenemende mate serieus gesteld door vrouwen die, vanwege het tempo van het moderne leven, vaak eenvoudigweg worden "verscheurd" tussen gezinsleven en het opbouwen van een succesvolle carrière. Waarom staat een vrouw tegenwoordig voor zo'n dilemma en hoe kan dit worden opgelost?
Waarom is de kwestie van de keuze tussen werk en gezin voor mannen minder relevant?
In de meeste landen van de planeet Aarde heeft zich gedurende de millennia van ontwikkeling van de beschaving een traditionele verdeling van verantwoordelijkheden tussen een vrouw en een man ontwikkeld: hij is de kostwinner, zij is de bewaarder van de haard. En nog maar een paar decennia geleden werden de fundamenten van zo'n gevestigde orde met voeten getreden. Tegenwoordig behalen vrouwen, zelfs in moslimlanden, vaak grote successen in hun carrière - ze houden zich bezig met zaken, kunst, worden premier en zelfs president van landen, en nemen op voet van gelijkheid met mannen deel aan het openbare leven.
Mannen, van wie de meesten door hun aard niet geschikt zijn voor het onderhouden van een huishouden en het opvoeden van kinderen, hebben echter geen haast om zich te haasten om dergelijke "vrouwelijke taken" uit te voeren. Als gevolg hiervan is het sterkere geslacht nog steeds betrokken bij het grootste deel van het werk, de carrière, het bedrijf - dat wil zeggen, het externe leven van het gezin, het materiële welzijn ervan. En de eerlijke seks droeg gewoon een extra last: nu, naast succes in het opvoeden van kinderen en harmonie in familierelaties, streven de meeste vrouwen naar succes in hun carrière.
Hoe bepaal je wat belangrijker is?
Je hoeft niet naar een psycholoog te gaan of honderden slimme boeken te lezen om een simpel en duidelijk feit toe te geven: zelfs de meest succesvolle alleenstaande vrouw in haar carrière, bedrijf, kunst of andere externe activiteit voelt zich minderwaardig en onbeschermd. De aard van een vrouw, gericht op de zorg voor de mensen om haar heen, naaste mensen, blijft in dit geval niet gerealiseerd. Bovendien heeft de vrouwelijke psyche een onstabiel karakter - vandaar de frequente stemmingswisselingen waaraan de sterkere seks over de hele wereld onderhevig is. In een succesvol huwelijk verwerft een vrouw mentale steun in de persoon van haar man, die met zijn kalmte en stabiele mentale aard de toestand van zijn vrouw in evenwicht houdt. Geen wonder dat een getrouwde vrouw als meer beschermd, respectabel en "volwassen" wordt beschouwd!
Je hele leven alleen wijden aan het dienen van familieleden is echter ook een laatste redmiddel. Een vrouw zonder een baan waar ze van houdt of op zijn minst een hobby zal nergens inspiratie kunnen opdoen, ze zal snel moe worden van de huishoudelijke routine en zal - nogmaals - niet in staat zijn om haar verantwoordelijkheden binnen het gezin te vervullen. Het blijkt een soort vicieuze cirkel: als er geen familie is, is er geen echt vrouwelijk geluk. Als er een gezin is, maar er is geen baan of een favoriete bezigheid, dan is er geen kracht om het gezinsgeluk te ondersteunen.
Bij het kiezen tussen gezin en werk is het de moeite waard om de juiste prioriteiten te stellen, maar deze aspecten van het leven mogen elkaar niet uitsluiten. Tegenwoordig herinneren veel psychologen er echter aan: je kunt altijd van baan veranderen zonder veel schade, en "van gezin veranderen" is een concept dat gelukkig nog niet gerelateerd is aan de gedragsnormen, zelfs in een moderne samenleving van vrije moraal.
