Kinderen, vanaf ongeveer twee jaar, streven naar zelfstandigheid. In de pedagogiek wordt zelfs de eerste crisis van een kind een onafhankelijkheidscrisis genoemd. "Ik mezelf!" - het koppige kind eist, en brengt soms zijn ouders en iedereen om hem heen uit evenwicht met zijn koppigheid. En een heel ander beeld van de ouders van adolescenten - deze moeders en vaders zouden blij zijn als hun kinderen meer onafhankelijk waren, maar alleen de kinderen willen zelf geen huishoudelijk werk doen en vaak hebben ze geen schoolactiviteiten nodig. Waarom is het verlangen naar onafhankelijkheid in een paar jaar verloren gegaan? Dit is grotendeels te wijten aan de schuld van de ouders. Er moeten inspanningen worden geleverd om ervoor te zorgen dat het kind zelfstandig wordt. En we moeten in de volgende richting handelen.
instructies:
Stap 1
Als je kind je wil helpen, laat hem dan helpen. Laat hem dan de vloer en de afwas na hem doen. Maar door kinderen te laten deelnemen aan de volwassenheid, draag je niet alleen bij aan zijn ontwikkeling, maar kweek je ook geen onverschilligheid bij hem. Als een kind 10-20 keer wordt geweigerd, zal hij 21 keer niet meer vragen om mee te werken aan het schoonmaken van het huis. Bovendien zal het bijna onmogelijk zijn om hem bij huishoudelijke taken te betrekken. Daarom, als u wilt dat uw kinderen als tieners helpen met koken, vloeren en afwassen, stofzuigen en de was doen, moet u ze vanaf de vroege kinderjaren betrekken bij huishoudelijke taken.
Stap 2
Volgens de theorie van Vygotsky, die door vele jaren van onderzoek is bevestigd, leert het kind alleen wat hij met zijn ouders heeft gedaan. Een kind is niet in staat om zelf kennis op te doen. Eerst doet hij iets met volwassenen, daarna leert hij het alleen te doen. Om een kind iets te leren, is het belangrijk om hem uit te nodigen om het eerst samen te doen en daarna geleidelijk aan een stap opzij te zetten.
Stap 3
Het is erg belangrijk om het juiste moment te kiezen om het kind iets alleen te laten doen. Er zijn twee gevaren: te vroeg doen en, omgekeerd, te laat. Dat wil zeggen, wanneer het kind nog niet klaar is om het alleen aan te kunnen, of wanneer hij er al lang klaar voor is, maar ze hem niet vertrouwen, wordt het moment gemist en verdwijnt ook het verlangen van het kind naar onafhankelijkheid. Het is belangrijk dat volwassenen geleidelijk handelen om fouten te voorkomen. Het is niet nodig om de controle onmiddellijk te verminderen, maar geleidelijk.
Stap 4
Als een kind bezig is met een bedrijf en niet om hulp vraagt (ook als iets hem niet lukt), hoeft hij zich niet met hem te bemoeien. Met uw niet-inmenging lijkt u te zeggen: "Ik geloof dat u zult slagen!" Maar als een kind om hulp vraagt, moet je zeker te hulp schieten. Maar niet het kind uit de zaak halen, maar met het voorstel: "Kom maar samen!"
Stap 5
Het is een bekend gezegde dat wie niets doet zich niet vergis. En het kind maakt natuurlijk meer dan eens fouten. Als iets niet lukt, worden kinderen boos. En ze worden nog bozer en weigeren verdere actie te ondernemen als ze door volwassenen worden verweten en bekritiseerd. Dit betekent niet dat het kind niet op fouten hoeft te wijzen. Maar alles moet zijn tijd hebben. Ten eerste moeten fouten in een rustige sfeer worden besproken en niet op een moment dat iets niet lukt. Achteraf kunnen we zeggen. Ten tweede moet de discussie plaatsvinden vanuit het standpunt van 'wat nuttig is om te nemen van wat er is gebeurd en wat te doen de volgende keer'. En ten derde, nadat je het kind één keer hebt uitgescholden, moet hij vijf keer worden geprezen. Niet meteen, zodra hij lof verdient. Maar totdat de vijf-op-één-ratio is bereikt, mag er geen verdere kritiek zijn.
Stap 6
Thuis kun je een speciale tafel maken (en deze samen met het kind opstellen) met drie kolommen. Schrijf in de eerste kolom alle dingen op die het kind alleen kan doen. Laat in de tweede kolom lijsten komen met dingen die het kind gedeeltelijk zelf kan doen. Geef in de derde kolom aan wat het kind alleen met een volwassene mag doen. Neem deze tabel regelmatig met de kinderen door en bespreek welke casussen al van de ene kolom naar de andere kunnen worden overgezet en welke nog niet.
