Nog geen volwassene, maar ook geen kind meer - een tiener krijgt te maken met nieuwe sociale rollen en eisen. Maar het moeilijkste is dat hij zichzelf onder ogen moet zien.
In de adolescentie komt de persoonlijkheidsontwikkeling in een zeer tegenstrijdige dichotomie: enerzijds streven adolescenten naar individualiteit en het scheiden van hun ik van de massa, en anderzijds is er een onweerstaanbare behoefte om bij een groep te horen, om ergens deel van uit te maken. groter dan alleen ik. Elk opgroeiend kind kan op totaal verschillende manieren met zo'n dilemma omgaan: van volledige verwaarlozing van de samenleving, terugtrekken in zichzelf tot blinde conformiteit met elke groep die bereid is het te accepteren.
Het zelfbeeld van adolescenten ondergaat belangrijke veranderingen. De taak van deze periode is om alle delen van mezelf te verzamelen die in mijn vorige leven volwassen zijn geworden (wat voor soort zoon/dochter, student, atleet, vriend ik ben) en te correleren met de beoordeling die de maatschappij hem geeft. Hierbij wordt het heel belangrijk om jezelf te blijven en tegelijkertijd bij je identiteit te passen in de eisen van een significante groep. Hoe gemakkelijk en soepel een tiener met deze taak omgaat, zal zijn zelfbewustzijn en zelfrespect bepalen. Veel adolescenten die het moeilijk vinden om de conflictdichotomie te overwinnen, voelen hun onvermogen en vervreemding acuut, wat leidt tot een nog grotere ontwikkeling van angsten die inherent zijn aan deze periode.
Tussen mijn elfde en zestiende is de meest voorkomende angst de angst om jezelf niet te zijn, het onvermogen om te beslissen wie ik ben en waar ik deel van uitmaak. Angst om een "zwart schaap" te zijn. Naast psychologische zelfbeschikking kan er angst ontstaan om het lichaam te veranderen: ik verander - wat gebeurt er met mij, word ik niet lelijk, zullen ze zo van me houden?
Een ander belangrijk kenmerk van de periode van elf tot zestien jaar is het feit dat dit de leeftijd is waarop de "samenvatting" van het overwinnen van alle angsten die inherent zijn aan het vorige leven wordt "samengevat". Als op een bepaalde leeftijd een of meerdere angsten niet goed genoeg zijn uitgewerkt, worden ze weer relevant. Het kan angst zijn voor het buitenaardse, angst voor ziekte, aanval, elementen, angst voor een antwoord op het bord. Zelfs de angst voor de "witte jas" kan weer naar voren komen. En nu zal het veel meer tijd en moeite kosten om ze te overwinnen.
