Een banale en voor velen bekende situatie als een baby geen minuut zonder moeder wil. Soms wordt zelfs het nemen van een bad problematisch. Zodra de moeder uit het gezichtsveld van de kruimels verdwijnt, beginnen tranen of zelfs hysterie. Veel moeders hopen dat de situatie na een jaar ten goede zal veranderen. Maar niet alles is zo eenvoudig.
Voor zowel de moeder als het eenjarige kind is de afgelopen periode het moeilijkst. Het hele jaar door is de moeder altijd bij de baby om de voorwaarden te scheppen voor volledige groei en ontwikkeling. Natuurlijk wordt mama moe en hoopt ze dat de kleine uiteindelijk alleen kan spelen. Maar de baby wil koppig zijn moeder niet laten gaan, haar geen enkele stap verlaten.
Na een jaar beginnen kinderen hun omgeving te verkennen. De kleine man alleen kan deze taak niet aan. Hij heeft de hulp en steun van zijn moeder hard nodig. Door de hele tijd in de buurt te zijn, voelt de baby zich zelfverzekerd en kalm. De eerste zelfstandige stappen zijn immers moeilijk als alles nieuw en onbekend is. Haast je kleintje niet om onafhankelijk te worden. Vergelijk hem in geen geval met andere kinderen. Alle baby's zijn anders. Na een tijdje weet je niet meer hoe je je over-onafhankelijkheid kunt stoppen.
Als het kind koppig zijn moeder niet van hem weglaat, is het noodzakelijk om te verzoenen en te leren hoe al het huiswerk te doen, en ook om te ontspannen met de baby. Probeer je kind ergens voor te interesseren. Hoewel het misschien niet lang duurt, kun je nog steeds een deel van het werk gedaan krijgen. Dan zul je een nieuwe activiteit voor de baby moeten bedenken en weer wat van je werk moeten doen.
Deze methode zal je echter niet redden van periodieke tranen en driftbuien. Maar dit is natuurlijk. Het kind wil communiceren, maar kan nog niet praten. Hij probeert iets te zeggen en als het niet lukt, reageert hij op zijn eigen manier. Daarom vereist alles wat hij nodig heeft huilen. De beste uitweg in deze situatie is om de aandacht van het kind op iets anders te richten.
Probeer geduldig te zijn en leer alleen het goede te zien. Haast het kind niet, verheug je in zijn overwinningen en het feit dat de baby naast je is. Er zal een tijd komen dat je graag je kinderen zou willen zien en spreken, maar helaas zal hij al volwassener zijn.
