De geboorte van een kind is helaas niet altijd en niet voor iedereen een vreugdevolle gebeurtenis. Het is niet ongewoon om mannen te vinden die de neiging hebben om 'weg te lopen van het vaderschap' en soms roepen de moeders zelf twijfels op. De analyse voor het vaststellen van het vaderschap is bedoeld om dergelijke twijfels weg te nemen.
Met behulp van dergelijke analyses wordt niet alleen het vaderschap vastgesteld, maar ook het moederschap (bijvoorbeeld als er een vermoeden bestaat dat het kind in het ziekenhuis is vervangen), evenals verwantschap in het algemeen.
Vaderschapsanalyse kan zowel privé als op verzoek van de rechtbank worden uitgevoerd.
Bloedgroepanalyse
Om het vaderschap uit te sluiten, is het in sommige gevallen voldoende om de bloedgroepen en de Rh-factor van de moeder, het kind en de vermeende vader te vergelijken (we hebben het natuurlijk over die gevallen waarin het feit van het moederschap voorbij is twijfel). Er zijn meerdere combinaties te noemen die het vaderschap absoluut uitsluiten: de moeder en de vermeende vader hebben bloedgroep I, en het kind heeft een andere; de vermeende vader heeft bloedgroep IV en het kind de eerste, of omgekeerd; het kind heeft een II-bloedgroep, maar noch de moeder, noch de vermeende vader heeft een II- of IV-groep, hetzelfde is het geval met de III-groep; zowel de moeder als de vermeende vader zijn Rh-negatief en het kind is positief.
Een bloedtest voor groep en Rh-factor kan vaderschap uitsluiten, maar niet bevestigen. Als een man volgens deze indicatoren in principe de vader van een kind kan zijn, betekent dit niet dat hij dat is, want er zijn miljoenen mensen in de wereld met dezelfde bloedgroepen. Een meer nauwkeurige analyse is nodig om het vaderschap vast te stellen. Dit is DNA-analyse.
DNA-analyse
Het DNA-molecuul - de drager van erfelijke informatie - bevindt zich in de kern van elke cel van het menselijk lichaam in de vorm van 22 paar chromosomen. Erfelijke informatie wordt gecodeerd als een sequentie van vier nucleotiden - adenine gepaard met thymine en guanine gepaard met cytosine. DNA is verdeeld in afzonderlijke secties - genen, die elk coderen voor de synthese van een specifiek eiwit. Tot op heden kennen wetenschappers 25.000 genen. Hun nucleotidesamenstelling is bij alle mensen gelijk, maar er zijn variabele DNA-gebieden (ze worden DNA-polymorfismen genoemd) die met een frequentie van niet meer dan 1% in de populatie voorkomen. Het zijn deze variabele gebieden die tijdens de analyse worden vergeleken om verwantschap in het algemeen en vaderschap in het bijzonder vast te stellen.
Experts vergelijken 16 variabele DNA-gebieden. Het samenvallen van elk van hen kan een ongeluk zijn, maar de kans op samenvallen van alle gebieden is 1:10 miljard. Aangezien er niet zo'n aantal mensen op de hele planeet zijn, kan zo'n toeval niet toevallig zijn.
De grootste nauwkeurigheid van de analyse wordt verkregen door genetisch materiaal (bloed, speeksel of schrapen van het binnenoppervlak van de wang) niet alleen van het kind en de vermeende vader, maar ook van de moeder.
Er zijn factoren die de testresultaten kunnen verstoren: bloedtransfusie of beenmergtransplantatie. Vaderschapsanalyse kan ten minste zes maanden na deze procedures worden uitgevoerd.
