De belangrijkste vraag van de psychologie is de vraag naar motivatie. Correct en gestaag gevormd, het stelt je in staat om de toppen te bereiken en niet te stoppen bij het bereikte niveau. Veel ouders denken na over hoe ze de motivatie van een kind kunnen vergroten als het nog heel jong is.
instructies:
Stap 1
Iedereen heeft zijn eigen neigingen en mogelijkheden, verken ze vanaf de vroege kinderjaren. Zo kan precies worden vastgesteld wat voor soort informatie het kind stimuleert, activeert en betrekt in interactie met de buitenwereld. Stel zijn socionic type vast met een specialist. Er zijn slechts 16 typen en elk van hen heeft afzonderlijke aanbevelingen nodig.
Stap 2
Als er geen manier is om een specialist te zien, zorg er dan voor dat het kind zoveel mogelijk verschillende ervaringen heeft. Dan zal het gemakkelijker voor hem zijn om te vinden wat hem in interactie met de wereld omvat. Hiervoor is het niet nodig om het kind naar verschillende klassen te brengen, hoewel dit ook goed is. Bijna alle kinderen kijken tv, dus deze methode is voor iedereen geschikt. Bekijk welke films en shows je kind leuk vindt en probeer interesse te ontwikkelen. Als hij graag naar de avonturen van een politiehond kijkt, koop hem dan een goede encyclopedie van hulphonden. Als het over beauty en mode gaat, zoek dan een tijdschrift met modieuze kapsels voor hem. Geef kleine dumbbells aan een jonge sportliefhebber. Voor een talkshowliefhebber - een speelgoedmicrofoon, en voor een muziekliefhebber - een eenvoudige synthesizer. Iemand die hobby's heeft en dus een verhoogd niveau van vitale energie heeft, heeft minder motivatieproblemen dan een traagheid en gebrek aan initiatief sinds zijn kindertijd.
Stap 3
Als iemand echter een hoge motivatie wil hebben, is het niet voldoende om alleen betrokken te zijn bij interactie met de wereld, hij heeft feedback van de wereld nodig. In de vorm van een beoordeling van vaardigheden. Kleuters vragen vaak zelf letterlijk om een assessment. Het lijkt erop dat je het kind alleen maar moet stimuleren met complimenten en het verkeerde gedrag moet veroordelen. Maar zo eenvoudig is het niet. Evalueer eerst niet elke actie, anders kan het kind een neurose krijgen of een evaluerende "verslaafde" worden die geen stap zonder haar kan zetten. Ten tweede, evalueer om zo objectief mogelijk te zijn, alsof u het niet aan uw kind geeft, maar aan dat van iemand anders. Als het kind pijnlijk reageert op kritiek, is het noodzakelijk om een tijdje te stoppen met het beoordelen van zijn gedrag en acties.
