De laatste jaren komen de begrippen "omgekeerde psychologie" en "psychologie van het tegenovergestelde" steeds vaker in de literatuur voor. Welke processen is deze nieuwe trend in de wetenschap bezig met het bestuderen? En wat is het voordeel voor de mensheid ervan?
Wat het is?
"Psychologie van het tegenovergestelde", of "omgekeerde psychologie", is een term die de waarschijnlijkheid verklaart van het optreden van een direct tegenovergestelde reactie van een persoon op propaganda, onderwijs of neigingen tot een bepaalde actie.
In eenvoudige bewoordingen verklaart 'omgekeerde psychologie' de dualiteit van de menselijke natuur.
Jarenlang hebben psychologen zich afgevraagd waarom dit of dat fenomeen verschillende psychologische reacties bij verschillende mensen veroorzaakt. Dit zijn de paradoxen die experts in de omgekeerde psychologie beschouwen.
Over het algemeen wordt omgekeerde psychologie toegepast op een groot aantal verschillende gebieden, van politiek tot marketing. Een aantal van haar ontdekkingen wordt gebruikt door de media. Medewerkers van reclamebureaus voorspellen bijvoorbeeld, rekening houdend met de methoden van omgekeerde psychologie, wat de verwachte reactie van het publiek op reclame zal zijn, of negatieve emoties, protest en afwijzing van de consument mogelijk zijn.
Hoe het allemaal begon
Als iemand bijvoorbeeld verzonken is in het nadenken over zijn problemen, is het onwaarschijnlijk dat hij tegelijkertijd in staat is om zich in te leven in een ander persoon die voortdurend om hulp vraagt. Dit zorgt alleen maar voor woede en irritatie.
Het meest nauwkeurige 'concept van het tegenovergestelde' werd in zijn geschriften uitgelegd door de Engelse psycholoog Michael Apter. Volgens hem is alles gebaseerd op de motivatietheorie. Op hetzelfde moment kan een persoon in zichzelf niet het verlangen voelen om twee tegengestelde acties uit te voeren.
Als iemand bijvoorbeeld verzonken is in het nadenken over zijn problemen, is het onwaarschijnlijk dat hij tegelijkertijd in staat is om zich in te leven in een ander persoon die voortdurend om hulp vraagt. Dit zorgt alleen maar voor woede en irritatie.
Aan de andere kant, in overeenstemming met de basisprincipes van omgekeerde psychologie, wordt gezegd dat de menselijke psyche snel van de ene toestand naar de andere kan schakelen. En vice versa. Om de gewenste reactie te krijgen, is het daarom noodzakelijk om een bepaald moment te kiezen of een reeks acties uit te voeren, zodat een persoon onafhankelijk in de vereiste staat gaat.
Tot dusver, zoals de praktijk laat zien, werken sommige theorieën van omgekeerde psychologie vrij succesvol in de praktijk. Ze worden vooral vaak gebruikt door politici en journalisten.
Bovendien is de theorie van Aptera integraal. Met andere woorden, het is niet in tegenspraak met, en komt in een aantal situaties overeen met andere gebieden van de psychologische theorie:
- dieptepsychologie, die het onverklaarbare in de structuur van de menselijke psyche bestudeert;
- gestalt, de theorie van onvoltooide handelingen;
- psychoanalyse, therapie gebaseerd op het blootleggen van verborgen omstandigheden, vaak onbewust;
- behaviorisme, een doctrine die gedrag verklaart door een keten van "stimulus-respons".
Deze theorie heeft dus bestaansrecht.
