Het kind groeit niet altijd gehoorzaam en kalm op. Soms kan het gedrag van de baby zelfs agressief zijn. In dit geval is het belangrijk om het probleem snel op te sporen en op te lossen.
Wat is het verschil tussen agressie en agressie?
Agressie is een handeling die gericht is op het toebrengen van schade (psychisch, fysiek, materieel) aan een persoon of groep personen. Dat wil zeggen, dit is een bepaalde actie die wordt gegenereerd door de situatie. Normaal gesproken kunnen bij een gezond persoon zelden tekenen van agressie worden waargenomen wanneer deze worden uitgelokt door externe omstandigheden. Maar agressiviteit is een heel ander concept dat een persoonlijkheidskenmerk aanduidt. En als een kind precies stabiel agressief gedrag vertoont, moet daar iets aan gedaan worden. Maar eerst moet je agressiviteit correct identificeren, omdat het zich niet altijd alleen manifesteert in gevechten en geschreeuw.
Welke kenmerken heeft agressiviteit?
Het is belangrijk om te begrijpen dat een daad van agressie nog geen agressiviteit is, maar dat agressiviteit niet noodzakelijk leidt tot doelgerichte destructieve acties. Het kan zich manifesteren in persoonlijkheidskenmerken als negativisme, buitensporige wrok, extreme prikkelbaarheid, tegenstrijdigheid, woede en, natuurlijk, soms strijdlustigheid en luidruchtigheid. Tegelijkertijd heeft de agressiviteit van kinderen ook een aantal positieve eigenschappen: activiteit, onafhankelijkheid, onafhankelijkheid, initiatief. Maar de psyche van het kind kiest, vanwege zijn gebrek aan vorming, meestal precies negatieve manifestaties.
Hoe herken je een agressief kind?
Een agressief kind reageert op de meeste verzoeken op een boze en prikkelbare manier, is onbeleefd en verheft zijn stem. In de communicatie met andere kinderen toont hij elementen van onafhankelijkheid en leiderschap, bekritiseert voortdurend de kinderen en schreeuwt tegen hen, neemt aanstoot, neemt wraak. Een van de meest opvallende en veelvoorkomende eigenschappen is verbale agressie: een kind bekritiseert en noemt andere mensen, inclusief volwassenen. Heel vaak manifesteert deze negatieve eigenschap zich in de omgang met materiële voorwerpen: speelgoed gaat niet lang mee, veel pagina's in boeken worden uitgetekend of uitgescheurd, breekbare voorwerpen worden gegooid en gebroken in woede-uitbarstingen. En natuurlijk de meest voor de hand liggende indicator: het kind veroorzaakt zelf conflicten, begint gevechten, slaat, krabt, bijt, bederft andermans spullen.
Vindt u het hierboven beschreven gedragspatroon, neem dan contact op met een kinderpsycholoog. Het is belangrijk om te begrijpen dat dit een op te lossen probleem is, u hoeft alleen de oorsprong ervan te vinden en tijdig de nodige maatregelen te nemen.
