Zeven jaar is een belangrijke fase in het leven van een kind. De kleutertijd eindigt, er is een school voor de boeg, nieuwe rechten en verantwoordelijkheden, nieuwe vrienden en hobby's. Papa en mama zijn nog steeds de belangrijkste mensen in zijn leven, maar hun mening is langzamerhand niet meer de enige echte voor het kind. Ouders daarentegen merken het soms gewoon niet.
Is het nodig om te forceren?
Het is al lang bewezen dat machtsmethoden in de pedagogiek niet effectief zijn, zelfs als we het niet hebben over fysieke straffen, maar over psychologische druk. De jongere kleuter kan er nog mee in het reine komen dat hij iets tegen zijn wil moet doen. De ouders hebben genoeg kracht om zijn weerstand te breken. Als dit een gedwongen maatregel is en zelden wordt toegepast (bijvoorbeeld alleen in gevallen waarin het kind moet worden behandeld of snel uit het gevaar moet worden gehaald), gebeurt er niets ergs. Constante druk zal ertoe leiden dat de schattige baby zal veranderen in een wezen dat gebroken is door het leven, volledig verstoken van initiatief.
De tegenovergestelde optie is ook mogelijk - er zal een sterke persoonlijkheid worden gevormd die bestand is tegen alle levenssituaties, maar de ouders zullen geen enkele rol spelen in haar leven. Een kind van zeven heeft al genoeg kracht om de constante druk van volwassenen te weerstaan. Ongehoorzaamheid is een van de meest levendige en actieve vormen van dergelijk verzet.
Hoe ongehoorzaamheid te voorkomen?
Het kind verzet zich wanneer zijn ouders hem te veel beschermen, hem niet toestaan om onafhankelijkheid te tonen. Een oudere kleuter kan al veel. Bepaal de reikwijdte van zijn lopende verantwoordelijkheden. Misschien gaat hij al naar een kring, een sportschool of een studio voor esthetische opvoeding. Jouw taak is om hem de voorwaarden voor training te geven en hem op tijd naar lessen en trainingen te sturen. Voor huiswerk zou hij al verantwoordelijk voor zichzelf moeten zijn. Natuurlijk moet je controle hebben, maar doe het discreet.
Naast het onderwijs moet het kind huishoudelijke taken hebben. De kanariekooi schoonmaken, de bloemen water geven, het tapijt in je kamer stofzuigen, je bloembed in het land opruimen - de lijst is verre van compleet. Het kind moet voelen dat hij al groot is, dat hij dingen kan doen die belangrijk zijn voor anderen. Het kan voorkomen dat de oudere kleuter iets vergeet te doen. Het is noodzakelijk om hem niet te dwingen, maar om eraan te herinneren dat anderen hebben geleden onder zijn passiviteit: de kanarie kan sterven, de bloemen zullen verwelken en het is beter om niet met blote voeten op het tapijt te lopen.
Het kind heeft ook een stemming
Bijna iedereen heeft momenten waarop alles uit zijn handen valt. Ook kinderen hebben zulke momenten. Het is belangrijk dat ouders dit begrijpen. Misschien had het kind ruzie met zijn beste vriend of leraar, misschien verloor hij zijn favoriete speeltje of werd het beste boek geknaagd door een hond. Zijn problemen lijken misschien onbeduidend voor u, maar voor een kleuter of lagere schoolkind zijn dergelijke problemen zeer ernstig. Praat erover, leef mee, adviseer hoe je je moet gedragen, want jouw mening is nog steeds erg belangrijk voor hem.
Leer onderhandelen
In gezinnen waar een vertrouwensrelatie is ontstaan tussen volwassenen en kinderen, komen gehoorzaamheidsproblemen meestal niet voor. Het komt gewoon niet bij het kind op dat het mogelijk is om iets tegen hem te doen, aangezien alle kwesties op gelijke voet met hem worden besproken, zijn mening wordt in aanmerking genomen, de ouders hem om advies vragen. Het is belangrijk om afspraken na te komen en beloftes na te komen. Een zevenjarig kind herinnert zich perfect wat hij beloofde en wat hem was beloofd. Omdat hij bedrogen is in zijn verwachtingen, houdt hij op de woorden van een volwassene waar te nemen en doet hij alles ondanks.
