Veel ouders vinden het moeilijk te accepteren dat kinderen niet op deze wereld komen om iemands hoop te rechtvaardigen en het ideale leven van hun ouders te leiden. Vaak staan ouderlijke ambities het kind niet toe om zich open te stellen en zichzelf te worden, waardoor een vrije en onafhankelijke persoonlijkheid in hem wordt gedood.
In sommige gezinnen heeft het kind nog geen tijd gehad om geboren te worden, omdat de ouders al een gedetailleerd plan van zijn leven hebben opgesteld: naar welke kleuterschool hij zal gaan, van welke boeken hij zal houden, waar hij in geïnteresseerd zal zijn, welke school waaraan hij zal studeren, aan welke universiteit hij zal afstuderen, waar hij zal werken, wanneer en met wie hij zal trouwen, enz.
De oorsprong van dergelijke Napoleontische plannen voor het leven van kinderen ligt in de kindertijd van de ouders zelf. Ooit wilde mijn moeder ballerina worden, de harten van het publiek winnen met haar "pas" en optreden op de beste podia ter wereld. En vader droomde er ooit van om een geweldige voetballer te worden, voor wie 's werelds beste teams zouden strijden. Maar er ging iets mis en deze dromen bleken onvervuld. Omdat ze ouders worden, proberen deze mensen hun niet-gerealiseerde dromen waar te maken door middel van kinderen.
Wanneer verhinderen de ambities van ouders dat hun kinderen in leven blijven?
Alle ouders kunnen voorwaardelijk worden onderverdeeld in 3 categorieën:
- Ouders die het kind volledige vrijheid geven in de keuze van hobby's. Met zulke ouders zijn kinderen alleen bezig met die kringen en secties die ze echt leuk vinden. Tegelijkertijd hebben ouders geen controle over hun bezoek. Als het kind besluit om niet meer naar een kring of sectie te gaan, zal het niet aandringen op voortzetting van de lessen. Volledige vrijheid is natuurlijk goed. Maar kinderen zijn kinderen, ze worden gekenmerkt door wisselvalligheid. Ze leren nog steeds zelfbeheersing en zelfdiscipline. Daarom is het belangrijk hen te leren moeilijkheden te overwinnen, wat altijd zal gebeuren, ongeacht het soort activiteit. U kunt bijvoorbeeld met het kind afspreken dat hij elke nieuwe rubriek of kring minimaal 6 maanden bijwoont.
- Ouders die hun kind maximale ontwikkelingskansen proberen te geven. Deze ouders nemen hun kinderen mee naar allerlei kringen en secties, laden het kind volledig op en laten hem geen minuut vrije tijd over. Het is van vitaal belang voor een kind om te spelen, plezier te hebben en soms zorgeloos te zijn. Er waren gevallen waarin kinderen door overmatige stress begonnen te stotteren, zich in zichzelf terugtrokken en soms problemen met het zenuwstelsel kregen.
- Ouders die een kind naleven dat ze niet alleen leefden. Deze categorie volwassenen probeert zelfs geen rekening te houden met de verlangens, aspiraties en neigingen van hun kinderen. Als een moeder als kind viool wilde spelen, dan moet haar kind dat doen. Ook als hij geen gehoor heeft. Als vader geen ingenieur werd, dan moet zijn zoon dat zeker wel. Ook al is hij helemaal niet bevriend met wiskunde en natuurkunde.
Zulke ouders beperken, zonder het te beseffen, de ontwikkeling van hun kinderen. Een kind kan slagen in tekenen en een succesvolle ontwerper worden, en in plaats daarvan speelt hij gehate toonladders. De zoon zou een succesvolle fotograaf kunnen worden en in plaats daarvan studeren voor econoom, terwijl hij zich realiseert dat hij geen dag in dit beroep zal werken.
De gevolgen van ouderlijke druk
Niet alle kinderen zijn vanaf de geboorte doelgericht. Sommige mensen hebben echt een kickstart en ondersteuning nodig. Maar tegelijkertijd is het altijd nodig om te luisteren naar de interesses en neigingen van het kind.
Ouders die een kind onder druk zetten, denken vaak niet eens na over de mogelijke negatieve gevolgen. Kleuters die lange tijd onder druk staan, zijn vaak zeurderig, nerveus en teruggetrokken. Sommigen hebben enuresis en stotteren.
Jongere scholieren worden vaak apathisch, lusteloos, worden veel ziek en zijn niet meer geïnteresseerd in hun studie.
Bij adolescente kinderen worden vaak protestreacties waargenomen, wanneer het kind lessen en school overslaat, snapt, rebelleert. Sommige adolescenten raken verslaafd aan roken en het gebruik van alcohol en psychoactieve stoffen.
Het is belangrijk om te onthouden dat kinderen geen verlengstuk van hun ouders zijn, maar onafhankelijke individuen. En de taak van ouders is om hun kind te helpen zich open te stellen en zichzelf te worden, en niet zijn succesvollere kopie.
