Zodra een kind wordt geboren, proberen ouders overeenkomsten met zichzelf in hem te vinden. Psychologen beweren dat het de gelijkenis is die het ontstaan van dat heel speciale gevoel van verbondenheid, verwantschap en familie beïnvloedt.
instructies:
Stap 1
Het is voor ouders altijd gemakkelijker om uiterlijke overeenkomsten te identificeren, maar vaker worden verschillende uiterlijke kenmerken op de meest bizarre manier vermengd. Er zijn hier bepaalde patronen: het gen dat verantwoordelijk is voor de donkere oogkleur is bijvoorbeeld "sterk" of dominant, en als een van de ouders lichte ogen heeft en de andere donkere ogen, is het sterke gen in de regel kans om te winnen en de baby zal donkere ogen hebben. Maar het is niet de moeite waard om hier met zekerheid over te profeteren, want soms gebeurt het dat kinderen met donkere ogen worden geboren bij lichtogige ouders. Dit betekent dat de situatie veel gecompliceerder is, en dit alles berust niet op de beruchte strijd tussen "sterke" en "zwakke" genen. Of overweeg de kwestie van de haarkleur. Als een van de ouders een 'sterk' gen voor donker haar heeft en de andere een 'zwak' gen voor licht haar, dan wordt het kind waarschijnlijk met donker haar geboren. Maar zijn eigen kinderen kunnen al lichte hebben, aangezien ze beide genen van hun ouders hebben gekregen, zowel "zwak" als "sterk". En de resulterende "zwakke" genen kunnen heel goed interageren met dezelfde genen van de partner.
Stap 2
Genetische studies tonen aan dat de gezichtsuitdrukkingen van ouders erfelijk zijn. Je baby kan, net zoals jij fronst als hij iets zuurs proeft, gewoon zijn onderlipje uitsteken als hij beledigd is, en verbaasd zijn mond opendoen. Dit is niet altijd te wijten aan het feit dat kinderen gewoon mimiek adopteren en de uitdrukkingen op het gezicht van hun ouders kopiëren. Het blijkt dat zelfs kinderen die vanaf de geboorte blind zijn, die geen idee hebben hoe mama en papa eruit zien, hun gezichtsuitdrukkingen erven.
Stap 3
Het lijdt geen twijfel dat het karakter van het kind mede bepaald wordt door erfelijkheid. Dit is bewezen door het observeren van tweelingen die door verschillende mensen in totaal verschillende omstandigheden worden opgevoed. Met dit alles hebben dergelijke kinderen zeer vergelijkbare karakters. Volgens sommige rapporten wordt intelligentie geërfd met een waarschijnlijkheid tot 60%. Maar het karakter van een kind is natuurlijk niet alleen pure genetica, maar ook een even belangrijke opvoeding. De kenmerkende eigenschappen en talenten die inherent zijn aan de natuur hebben immers constante ondersteuning en ontwikkeling nodig, anders blijven ze op embryonaal niveau. Neem als voorbeeld muzikaal talent. Mensen die kunnen bogen op een oor voor muziek, hebben vier keer meer kans op muzikaal begaafde kinderen. Maar hoeveel van hen worden op jonge leeftijd serieus met muziek bezig? Genetische wetenschappers merken ook op dat geadopteerde kinderen altijd veel van de karaktereigenschappen van hun adoptievaders en -moeders overnemen.
