De redenen voor adoptie liggen aan de oppervlakte. En ze worden meestal geassocieerd met bepaalde objectieve omstandigheden. Maar de motivatie voor adoptie is verre van eenvoudig.
Op het eerste gezicht zijn de motieven voor adoptie, als ze niet uitgesproken antisociaal van aard zijn, niet zo belangrijk. In ieder geval denkt onze staat van wel. En dat heeft zijn eigen alledaagse waarheid - het lot van een kind dat in het systeem is gevallen, is moeilijk meer te bederven dan het al heeft. Maar het verdere bestaan van het nieuwe gezin, de interactie van de adoptieouders en de baby, wordt grotendeels bepaald door de oorspronkelijke motieven van de adoptieouders.
Vreemd genoeg, maar de recent populaire sociale reclame voor weeskinderen is eerder schadelijk dan nuttig. Interessant is dat na de actieve introductie van dit soort video's in de media het aantal adopties niet veel is gestegen. Maar het aantal annuleringen van adopties is toegenomen. Want een impulsieve beslissing om een kind te adopteren kan niet de basis vormen van een welvarend gezin. Dit is een "badmeester"-spel. En redding is een eenmalige actie. Terwijl familie een manier van leven is.
Nauw verbonden met dit motief is het verlangen om 'het applaus te winnen' - om een bepaalde 'prestatie' te volbrengen, om lof te ontvangen, om iemands hoge moraal te demonstreren. En hier moet in gedachten worden gehouden dat niet iedereen adoptie als een positieve handeling beschouwt. En dat het kind voor altijd in het gezin blijft. Een levenslange "prestatie" is een onmogelijke taak.
Het motief om „zoals iedereen te worden”, gedicteerd door het minderwaardigheidsgevoel van kinderloze ouders, is eveneens destructief. Het probleem van dergelijke gezinnen zit in de reeds gevormde verwachtingen, waaraan de kinderen "uit het systeem" zelden voldoen. Eerlijk gezegd, en niet "uit het systeem" - zelden.
Vooral de situatie met het "vervangend kind" is moeilijk. Het onvermogen om met het verlies om te gaan, dwingt de ouder om het geadopteerde kind in het geïdealiseerde beeld van de verloren geliefde te 'knijpen'. En zo verder totdat de ouder het kind afwijst of de zich ontwikkelende persoonlijkheid misvormt.
Een van de nieuwerwetse motieven zijn materiële goederen. En misschien is hij eerlijker dan degenen die al zijn besproken. Hoewel het voor een reeds getraumatiseerd kind ook niet gunstig is om hem te behandelen als een middel om materiële waarden te verkrijgen.
Het blijkt dus dat het enige juiste motief voor adoptie dat je in staat zal stellen om alle komende moeilijkheden van aanpassing te overwinnen, een onweerstaanbaar, oprecht verlangen is om liefde te delen.
In werkelijkheid is alles veel ingewikkelder. In de regel is de actie gebaseerd op verschillende redenen. Maar toch, de belangrijkste, bepalende reden voor adoptie moet liefde zijn.
