Ouders wensen hun kind ongetwijfeld het allerbeste, houden van hem en proberen hem te beschermen tegen alle mogelijke moeilijkheden. De onvoorwaardelijke liefde van ouders en hun zorg maakt het kind gelukkig. Deze kinderen krijgen voldoende aandacht om zich zelfverzekerd en geliefd te voelen.
Ouderliefde als basis van onderwijs
Opgemerkt moet worden dat ouderliefde de basis is voor de emotionele ontwikkeling van kinderen. Kinderen die de liefde van hun ouders niet hebben ontvangen, voelen zich op onbewust niveau ongelukkig en eenzaam.
Ze zijn vaak minder sociaal, proactief en welwillend. Bij gebrek aan een voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde, geloven ze dat liefde verdiend moet worden. Deze positie zal hen in de toekomst waarschijnlijk problemen opleveren, in hun volwassen leven, met name in gezinsrelaties.
Het kind voelt acuut de behoefte aan onvoorwaardelijke ouderlijke liefde: hij heeft erkenning en goedkeuring van zijn daden nodig, aanvaarding door zijn ouders met alle tekortkomingen en onvolkomenheden.
Ouderlijke liefde geeft een gevoel van psychologische veiligheid, zekerheid en comfort. Zo'n kind uit zijn gevoelens opener, hij is bevrijd, hij tolereert gemakkelijker mislukkingen en moeilijkheden en is minder vatbaar voor de meningen en beoordelingen van anderen.
Het gevaar van het niet ontvangen van ouderlijke liefde is dat zelfs als iemand opgroeit, het moeilijk is voor een persoon om de mentale wonden en wrok die hij heeft ontvangen te vergeten. Hij herinnert zich duidelijk de onverschilligheid van de ouders, hun verwaarlozing of verwijten. Als ze opgroeien, krijgen dergelijke kinderen een verwrongen relatiemodel, omdat het hen zelfs in de kindertijd leek dat ze slechter waren dan anderen.
Nadelen van overmatig ouderschap
Integendeel, overmatige ouderlijke zorg kan het kind schaden. Het kind groeit infantiel op: het is moeilijk voor hem om alleen beslissingen te nemen en er verantwoordelijkheid voor te nemen.
Het overbeschermde kind ontwikkelt zich emotioneel veel langzamer, het is moeilijk voor hem om zelfstandigheid aan te leren en als gevolg daarvan verwerft hij langzamer de nodige sociale vaardigheden. Vaak begint zo'n kind in zijn hulpeloosheid te geloven, omdat de ouders hem niet de kans geven om iets te doen zonder hun controle en hulp. Het kind wordt rusteloos, onzeker, gebrek aan initiatief, geperst.
Door overmatige ouderlijke zorg kan het kind geen keuzes maken en controversiële situaties leren oplossen. Vanwege het feit dat ouders voorkomen dat het kind de ervaring leert die hij nodig heeft, heeft hij een vals zelfbewustzijn, dat wil zeggen een vertekend idee van zichzelf, zijn potentieel, acties. Zulke kinderen kunnen opgroeien tot wispelturig, lichtgeraakt, prikkelbaar en lui.
Er moet aan worden herinnerd dat het onmogelijk is om uw kind op de een of andere manier tegen alles in de wereld te beschermen, zodat hij zelfverzekerd, doelgericht en sterk kan opgroeien, hij heeft ook een negatieve ervaring nodig. Hij moet leren zich correct te gedragen in verliezende situaties, conflicten, in verschillende moeilijkheden. Het wordt aanbevolen om het kind advies te geven, met hem te praten, maar niet alles voor hem te beslissen.
