De schildklier is het belangrijkste orgaan van het menselijke endocriene systeem dat schildklierhormonen produceert. Deze hormonen beïnvloeden de stofwisseling en de werking van het centrale zenuwstelsel. Als de schildklier niet goed functioneert, kunnen ernstige ziekten zoals hypothyreoïdie en diffuus struma optreden. Verschillende diagnostische methoden kunnen worden gebruikt om een ziekte van de klier te detecteren.
Palpatie van de schildklier
Bij sommige ziekten is niet alleen de functie van de klier verstoord, maar treden ook fysiologische veranderingen op. De schildklier kan in omvang toenemen, knobbeltjes, zeehonden en tekenen van struma kunnen in de weefsels van het orgel verschijnen. Voor de eerste diagnose gebruikt een endocrinoloog een dergelijke onderzoeksmethode als palpatie. Dit is een eenvoudig onderzoek, de arts vraagt de patiënt om regelmatig een slokje te nemen en tijdens het slikken tast hij met zijn vingers de nek af. Als de schildklier ernstig is aangetast, kan de patiënt bij palpatie hevige pijn voelen. Door palpatie kunnen alleen voorlopige conclusies worden getrokken; instrumentele en laboratoriumonderzoeksmethoden worden gebruikt voor een nauwkeuriger diagnose.
Instrumentele diagnostiek van de schildklier
Een echografisch onderzoek van de schildklier stelt u in staat om de structuur van het orgaanweefsel te beoordelen. Met behulp van echografie kunt u het volume van de klier bepalen, de bloedstroom in het orgaanweefsel onderzoeken, knopen detecteren en hun grootte meten. De richting voor echografie van de schildklier wordt gegeven door de endocrinoloog als er bij palpatie veranderingen worden gevonden.
Als, volgens de resultaten van echografie, grote nodulaire formaties in de weefsels van de klier werden gedetecteerd, kan een punctiebiopsie aan de patiënt worden voorgeschreven. Met dit onderzoek kunt u de aard van het neoplasma identificeren en het oncologische proces uitsluiten. De arts gebruikt een fijne naald om het struma te penetreren en weefselmonsters te nemen. De punctie wordt noodzakelijkerwijs uitgevoerd onder controle van echografie.
Voor kwaadaardige tumoren in de schildklier wordt scintigrafie uitgevoerd. Met dit onderzoek kunt u de prevalentie van het oncologische proces identificeren en metastasen detecteren. Tijdens dit onderzoek wordt een bepaalde hoeveelheid radioactieve stoffen in het menselijk lichaam geïnjecteerd. Door de foci van absorptie van radioactief jodium in het weefsel van het orgaan, is het mogelijk om de aangetaste gebieden te bepalen.
Laboratoriumdiagnostiek van de schildklier
Met behulp van een bloedtest uit een ader voor hormonen, is het mogelijk om de functionele toestand van de klier te bepalen, dat wil zeggen om te begrijpen hoe goed het orgel zijn functie vervult. Bloed voor analyse wordt strikt op een lege maag afgenomen. Als onderdeel van laboratoriumdiagnostiek wordt meestal het niveau van TSH, T3 en T4 bepaald.
TSH is een schildklierstimulerend hormoon dat wordt aangemaakt door de hypofyse, met behulp van dit hormoon wordt de endocriene functie van de schildklier gereguleerd. Het TSH-niveau is afhankelijk van de hormoonspiegels van de klier. Als het niveau van schildklierhormonen daalt, begint de hypofyse actief schildklierstimulerend hormoon te produceren en stijgt het niveau van TSH in het bloed. Als de schildklier teveel hormonen produceert, zal het TSH-gehalte in het bloed onder normaal zijn.
T3 is een hormoon genaamd triiodothyronine, dat wordt geproduceerd door de schildklier. Een T3-test is geïndiceerd als hyperthyreoïdie wordt vermoed. T4 is een hormoon genaamd thyroxine, dat ook een schildklierhormoon is. Dit hormoon is belangrijker voor het bepalen van hormonale stoornissen dan T3. Een verhoogd T4-niveau duidt op de aanwezigheid van hyperthyreoïdie en een laag niveau op de aanwezigheid van hypothyreoïdie.
