De traditie van het uitwisselen van ringen bij een huwelijksceremonie heeft zeer oude wortels. Maar zelfs nu is de trouwring een noodzakelijk en zeer belangrijk huwelijksattribuut dat de loyaliteit en toewijding van de echtgenoten aan elkaar symboliseert.
Een beetje geschiedenis
De allereerste ringen verschenen in het oude Egypte. De overdracht van de ring van de ene hooggeplaatste persoon naar de andere symboliseerde de overdracht van al zijn macht en macht. Later begonnen minder nobele inwoners van het land verschillende ornamenten op hun vingers te dragen. In de loop van de tijd is er een traditie ontstaan om trouwringen uit te wisselen.
Tijdens de Middeleeuwen in Europa had elke graaf of hertog het recht om zijn eigen decreet uit te vaardigen over welke vinger versierd moest worden met een trouwring. Dus in die tijd werd in Engeland het symbool van het huwelijk op de duim gedragen, en in Duitsland - op de pink.
Legenden
Er is een mooie legende volgens welke Jozef tijdens zijn verloving met zijn toekomstige vrouw, de Maagd Maria, een ring aan haar linkerhand deed. Alleen de gegevens zijn het oneens over wat voor soort vinger de man zijn geliefde versierde: middel of ring.
Volgens de ideeën van de oude Egyptenaren is er in de ringvinger van de linkerhand, de enige van alle tien vingers van beide handen, een krans die zich uitstrekt tot aan het hart. Zij was het die de "slagader van de liefde" werd genoemd en de trouwring wordt sinds de oudheid aan deze vinger gedragen. Dit symboliseerde de oprechtheid en zuiverheid van de bedoelingen van de echtgenoten, hun blijvende en wederzijdse liefde voor elkaar.
Tegenwoordige tijd
Meestal wordt in Europese landen de hand waarop het kenmerk van het huwelijk moet worden gedragen bepaald door de religie van de echtgenoten. Katholieken dragen meestal trouwringen aan hun linkerhand, terwijl orthodoxe christenen hun rechterhand dragen.
Deze traditie wordt heel eenvoudig uitgelegd. Orthodoxe christenen kozen de rechterhand omdat de rechterkant voor hen alles symboliseert wat goed en juist is. Katholieken gaan uit van andere overwegingen: de linkerhand is dichter bij het hart, de "ader van liefde" gaat erdoorheen, dus het moet worden versierd met een ring.
Religie bepaalt echter niet altijd aan welke hand de ring wordt gedragen. De ringvinger van de rechterhand wordt dus versierd door pasgetrouwden in Rusland, een aantal landen in Midden- en Oost-Europa die de orthodoxie belijden. Katholieken in Oostenrijk, Noorwegen, Duitsland, Spanje, India, Polen en enkele andere staten dragen ook huwelijksattributen aan hun rechterhand.
Inwoners van de VS, Mexico, Frankrijk, Brazilië, Turkije, Armenië, Canada en Japan dragen gedurende vele eeuwen bij het uitvoeren van een huwelijksceremonie een ring aan de linkerhand van hun zielsverwant.
