Elke persoon heeft, vanwege het feit dat hij iemands zoon of dochter is, naaste mensen, bloedverwanten, die zijn familie worden genoemd. Opgroeiend en onafhankelijk, creëert hij op zijn beurt zijn eigen gezin met een andere persoon, niet dicht bij hem in bloed, maar dichtbij in geest en interesses.
Het gezin is een gemeenschap van mensen die verbonden zijn door huwelijk of bloedbanden, daarom wordt aangenomen dat wederzijds begrip en steun heerst in het gezin, geconditioneerd door gemeenschappelijke doelen die gericht zijn op het welzijn van dit specifieke gezin. Elke familie is een microdeel van de samenleving, een sociale instelling met zijn eigen tradities en geschiedenis. Het gezin voert samen een gemeenschappelijk huishouden, voedt gemeenschappelijke kinderen op op basis van morele principes die er traditioneel in worden aangenomen en die worden verklaard door sociale noodzaak.
Gemeenschappelijke doelen en doelstellingen, bloedbanden, idealiter, maken het gezin voor elke persoon een plaats waar geen geweld tegen hem is: fysiek, psychologisch en seksueel. Dit is een gemeenschap van mensen die qua geest en cultuur dicht bij elkaar staan, die altijd klaar staan om elkaar te steunen in problemen en verdriet en zich te verheugen in het geval van succes en overwinningen. Al haar leden accepteren elkaar zonder enig voorbehoud of voorwaarden.
Afgezien van de problemen van geboorte en opvoeding van kinderen, waarmee de toekomst van de mensheid als soort verbonden is, blijkt dat een mens een gezin nodig heeft om een veilige leefomgeving te hebben die hem kan beschermen tegen de gevaren die op de loer liggen in de externe omgeving.
Psychologen kennen het volgende fenomeen van de psyche: als het moeilijk is voor een persoon, moet hij zich uitspreken, daarna wordt het gemakkelijker voor hem. In dit geval maakt het helemaal niet uit wat de mate van pijnlijkheid van de ervaringen is. Die. een persoon heeft een fysiologische behoefte om te communiceren met dierbaren, met wie hij niet bang hoeft te zijn voor spot of verraad. De plaats waar naar hem kan worden geluisterd, met hem kan worden meegeleefd en ondersteund, is voor hem de familie.
Natuurlijk kun je stellen dat dit niet in alle gezinnen het geval is, wat betekent dat deze situatie moet worden gecorrigeerd en nagestreefd. Immers, als echtgenoten van elkaar houden en elkaar respecteren, zal het voor hen niet moeilijk zijn om hun ervaringen en alleen maar gedachten met elkaar te delen. De ervaring leert dat dit in sterke, gelukkige gezinnen precies het soort relatie is en blijkbaar de vraag: "Waarom hebben we een gezin nodig?" in hen ontstaat niemand.
