Met de komst en rijping van een kind worden ouders met veel problemen geconfronteerd. Een daarvan is hoe te reageren op de schending door een kind van de regels die in het gezin zijn vastgesteld. Hoe moet je reageren op het wangedrag van een kind en hoe zorg je ervoor dat het kind zich in de toekomst gaat gedragen zoals zijn ouders willen?
Meestal laten ouders zich in dergelijke situaties leiden door hun eigen ervaring, herinnerend aan de methoden om hun ouders op te voeden, getest op zichzelf. Maar helaas zijn er geen universele onderwijsmethoden. Er is niet één recept om het gedrag van een kind te corrigeren.
Natuurlijk moet het wangedrag van het kind worden beantwoord met een adequate reactie van de ouders. Anders zal het kind wennen aan het gevoel van straffeloosheid en toegeeflijkheid, en in de toekomst zullen de problemen met het gedrag van het kind in de samenleving alleen maar groter worden, als een sneeuwbal.
Moderne opvoeders en psychologen zijn het er volledig over eens dat fysieke straffen het meest nutteloos en zelfs schadelijk zijn. Nutteloos - omdat fysieke sensaties snel worden vergeten, des te onaangenamer. Schadelijk - omdat ze zich bij veelvuldig gebruik keren tegen de doelen die de ouder nastreeft door te straffen. Zo'n kind trekt zich gemakkelijk terug in zichzelf, er ontstaat een gevoel van woede jegens de hele wereld.
De zwaarste straf voor een kind is ouderlijke stilte. Of het kan een soort boycot worden genoemd. Een kind zal vloeken, schreeuwen en slaan op een zachte plek veel gemakkelijker verdragen dan zwijgen. De stilte van een volwassene laat het kind alleen met zichzelf, op dit moment ervaart hij een zee van emoties, maar kan ze nergens weggooien, omdat hij geen reactie krijgt.
In dit geval moet de ouder volledig kalm blijven. Maar zo'n straf mag niet worden verlengd. Een paar minuten is vaak genoeg voor een kind om de volledige ernst van zijn situatie te beseffen. Daarna moet de ouder met het kind gaan zitten en rustig praten, uitleggen waarom hij zo gestraft werd, welke gevoelens mama of papa voelt als het kind zich misdraagt en hem dwingt hem te straffen. Het is belangrijk om te benadrukken dat het onaangenaam is voor ouders om te straffen, en dat het kind zelf goed en het meest geliefd voor hen is, maar dat ze een specifieke handeling gewoon niet kunnen negeren. Na zo'n gesprek moet noodzakelijkerwijs een verzoening van de partijen volgen. En het is nooit nodig om het kind aan zijn vroegere zonden te herinneren. Hij was al voor hen gestraft en vergeven.
