Helaas is er geen conflictvrije relatie tussen kinderen en ouders. Het meest onaangename aan ruzies is de onwil van beide partijen om compromissen te sluiten, dus het is erg belangrijk om de eerste stap naar verzoening te zetten.
Heel vaak verlaten mensen, nadat de relatie met hun ouders in een impasse is geraakt, het huis en slaan de deur achter zich dicht. Als een serieus conflict te ver gaat, eindigen de ruzies en kunnen ouders en kinderen iets zeggen of doen waar iedereen heel bitter spijt van zal krijgen. Dergelijke situaties treden meestal op als gevolg van onwil om naar elkaar te luisteren, onvermogen om te kijken naar wat er gebeurt vanuit het oogpunt van iemand anders.
Waarom vechten mensen met hun ouders?
Ieder normaal mens houdt heel veel van zijn kind. Alles wat ouders doen, zelfs als het verkeerd of onethisch lijkt, doen ze met de beste bedoelingen. Het concept van het goede voor hun kinderen is voor iedereen heel anders. Vaak is de basis van het conflict de schending van de persoonlijke ruimte van het kind door ouders die niet kunnen accepteren dat het kind al volwassen is en volledig onafhankelijk is geworden. Veel ouders zijn niet klaar om te accepteren dat alle gevolgen van de beslissingen van een volwassen kind alleen op zijn schouders vallen. En soms gebeurt het dat het geïdealiseerde beeld van een kind niet bestand is tegen een botsing met de realiteit, wanneer een volwassen persoon handelt in strijd met het idee van de ouders over hem.
Het is gemakkelijker voor een jongere om de eerste stap naar verzoening te zetten. Het is erg belangrijk om dit te begrijpen.
Hoe sluit je vrede met je ouders?
Om de verzoening zo snel mogelijk te laten plaatsvinden, moet het kind de eerste stap daartoe zetten. Omdat zelfs de hardste ouder een oprechte en eerlijke verontschuldiging niet kan weerstaan. Je moet van hart tot hart praten, alle meningsverschillen bespreken en het direct na de ruzie doen. Oude wrok is moeilijker te vergeten en te vergeven.
Als de ruzie te ver is gegaan, zal er meer tijd nodig zijn voor verzoening. Het kind moet diplomatieke bekwaamheid tonen om de ouders voor te bereiden op een constructieve dialoog, waarin zij hun mening over een ongemakkelijke situatie zo correct mogelijk kunnen uiten. In zo'n situatie werkt het goed om ouders te vragen om in de schoenen van het kind te gaan staan. Ze hoeven alleen maar na te denken over hoe ze zouden reageren als ze gedwongen zouden worden om principes op te geven, dingen te doen die ze niet leuk vinden, iets tegen hun wil doen. Over het algemeen brengt zo'n verzoek hen terug naar de kindertijd of adolescentie, verschuift hun standpunt zodat ze, onmerkbaar voor zichzelf, de kant van hun kind kiezen. In zo'n dialoog is het belangrijk om de ouders het idee over te brengen dat alle belangrijke beslissingen, de keuze van het levenspad, het maken van fouten een zeer belangrijk onderdeel zijn van een adequate persoonlijkheidsontwikkeling.
Tijdens de verzoening is het erg belangrijk om zo oprecht mogelijk te zijn.
Aan het einde van zo'n dialoog is de jongen (of het meisje) gewoon verplicht om de ouders te vertellen hoeveel hij of zij van hen houdt en hen waardeert. Want uiteindelijk zijn het de emoties en attitudes die belangrijk zijn.
