Ouders willen dat hun kinderen de wereld van alle kanten leren kennen. Boeken zullen altijd helpen in dit verlangen. Het verhaal van G. H. Andersen's "The Girl Who Stepped on Bread" en verhalen van Y. Yakovlev "The Flower of Bread", A. Nuikin "A Piece of Bread", I. Goldberg "Daily Bread".
Waarom is brood het hoofd van alles?
Mensen die geboren en getogen zijn in vredestijd, die honger en nood niet kenden, denken niet vaak na over de waarde en heiligheid van brood. Maar de verhalen van de schrijvers hebben verhalen hierover bewaard en de kinderen moeten verteld worden.
Het meisje dat op brood stapte
Het kind moet het verhaal van G. Kh. Andersen over een arm maar trots meisje dat ervan hield insecten te kwellen. Toen ze in het huis van de huisbaas begon te dienen, herinnerden de eigenaren haar eraan haar ouders te bezoeken. Ze ging. Maar toen ze haar moeder met een bos kreupelhout zag, schaamde ze zich dat ze zo aan flarden was. En Inge vertrok zonder haar moeder te zien.
Zes maanden later werd ze weer aan haar moeder herinnerd. Ze nam het witte brood dat haar was gegeven en ging. Ze droeg een mooie jurk en nieuwe schoenen. Toen ze een modderige plas tegenkwam, gooide ze brood onder haar voeten en stapte erop. En plotseling begon ze de grond in te worden getrokken. Dus kwam ze bij het moeras.
Waar de moerasvrouw woonde was een erg vieze plek. De duivel en een giftige oude vrouw, die veel van Inge hield, kwamen haar bezoeken. Ze wilde een beeld van haar maken. Het meisje, dat naar de hel was gegaan, zag de kwelling van zondaars. En haar kwelling was nog maar net begonnen. Ze had honger en wilde wat brood afbreken, maar ze kon zich niet bewegen. Ze veranderde in steen, veranderde in een idool. Toen voelde ze hete tranen op haar druppelen. Het was haar moeder die huilde. Iedereen op aarde wist al van haar zonde. Er werd zelfs een lied gecomponeerd over een arrogant meisje dat op brood stapte.
Inge hoorde alleen maar slechte dingen over zichzelf. Maar toch kreeg een klein meisje, dat het verhaal over haar hoorde, medelijden met haar. De baby wilde heel graag dat Inge om vergeving vroeg. Het meisje noemde haar arm en had veel spijt.
Allen zijn al overleden: moeder, minnares, voor wie Inge werkte. Het meisje dat aan Inga dacht, werd ook oud. En Inge dacht dat een vreemde van haar hield en om haar huilde. Ze huilde en haar stenen schelp smolt. Het meisje veranderde in een vogel.
Sindsdien vliegt ze en verzamelt ze kruimels. Zelf eet ze er maar één en roept dan om andere vogels. Ze deelde net zoveel kruimels uit als er in het brood zaten waarop ze stapte.
Een stuk brood
Het verhaal van A. Nuikin "A Piece of Bread" zal een kind helpen om veel te begrijpen over het belang van brood. Het beschrijft het geval van een stuk brood dat op de stoep ligt. Er liepen mensen voorbij: jong, oud, kinderen. Een jongen pakte en schopte een stuk midden op de weg. Plots hoorde hij iemand over zonde zeggen. Ik keek om me heen en zag de oude man. Hij keek naar links en naar rechts en liep stilletjes naar het stuk toe. Toen droeg hij hem naar het grasveld, in de hoop de vogels te voeren.
De oude man stond op en dacht aan zijn hongerige jeugd, toen zelfs voor de vakantie zijn moeder gras of zaden door de bloem mengde. Ze werkte alleen en er waren er acht die honger hadden.
Deze oude man kende de tijd van de honger, hij weet hoe het brood werd verkregen. Hij pakte een stuk brood en boog mentaal voor het harde werk van de mensen die het verbouwen en voor de eeltige handen van de boer. Voor een oude man is brood een heiligdom, waar hij altijd met zorg mee om zal gaan. En hij wil dat iedereen, ook de jonge generatie, brood op dezelfde manier waardeert.
Brood bloem
Y. Yakovlev schrijft over de grote waarde van brood in tijden van hongersnood in zijn verhaal "The Flower of Bread". De jongen Kolya had de hele tijd honger. Hij at wat eetbaar was. Het was een hongerige naoorlogse periode.
Toen grootmoeder twee geurige tarwebroden bakte, kon Kolya er geen genoeg van krijgen. In zijn verbeelding waren ze als zonnen die naar hem glimlachten. Hij ademde met plezier de geur van de cake in, brak hem stuk voor stuk af en droomde dat er goede tijden zouden komen. Elke dag zal hij dergelijke taarten eten voor ontbijt, lunch en diner. Dit was het grootste geluk in zijn toekomstige leven.
Toen droeg hij het brood naar zijn grootvader naar de bijenstal. Zelf had hij al gegeten, maar toen hij bij zijn grootvader kwam, leek het hem dat de grootvader een brood met hem moest delen. Maar de grootvader deed dat niet. Kolya dacht dat de grootvader hebzuchtig was. Het blijkt dat de grootvader het brood terug in de tas van de jongen heeft gestopt en hem naar huis heeft gestuurd. Toen hij thuiskwam, zag Kolya een brood en was verbluft van vreugde. Hij realiseerde zich dat de grootvader niet hebzuchtig was, maar zorgzaam. Hij dacht aan zijn grootmoeder en kleinzoon, terwijl hij zelf bijenwater at. Ze onderdrukte de honger. Kolya hield van en respecteerde zijn grootvader, en hij wilde ook dat zijn grootvader het heerlijke brood proefde. De jongen wikkelde het in een doek en legde het in de borst van zijn grootvader in de hoop dat de grootvader zou terugkeren van de bijenstal, zichzelf zou trakteren op brood en grote vreugde zou voelen van de verzadiging van het brood. Dit is de "reis" gemaakt door een brood uit de naoorlogse periode. In die jaren was brood de grootste waarde.
Dagelijks brood
Het is leerzaam om het kind voor te lezen hoe men in ons land met brood omging in tijden van collectivisatie. I. Goldberg schrijft hierover in het verhaal "Dagelijks Brood".
Collectivisatie begon in Rusland, collectieve boerderijen verschenen. Polycarp werkte werkdagen op de collectieve boerderij. Grootmoeder Ulyana geloofde niet in Sovjetmacht en Sovjetsalarissen. Ze was bang dat ze haar zoon zouden bedriegen en niets zouden betalen. Ze zullen hongerig en zonder brood blijven. Haar zoon en kleinkinderen lachten om haar angsten en verzekerden dat er in de herfst graan zou worden binnengebracht en dat ze veel brood zouden hebben.
En dat gebeurde in de herfst. Zes karren met geladen tassen kwamen de binnenplaats op. De hele familie was graan aan het lossen. Toen alle schuren vol waren met graan, realiseerde Polycarpus zich dat het overtollige graan verkocht kon worden. Ze begonnen te tellen met de oudste zoon. We besloten om vijfennegentig centners te verkopen. Polycarpus verheugde zich en noemde zichzelf een landeigenaar.
Lange tijd kon grootmoeder Ulyana niet geloven dat het brood naar hen werd gebracht en dat niemand het zou wegnemen. Ze rende over het erf en probeerde de poorten en schuren op slot te doen, zodat niemand het brood kon wegnemen. Ze heeft lang in de schuur gezeten. Eerst keek ze alleen maar naar de graanbergen, toen naderde ze, raakte haar aan en liet haar handen naar haar schouders gaan. Ze omhelsde en streelde het brood, nam de bedwelmende geur van graan in zich op, schreeuwde het uit van vreugde en verstijfde. Ze probeerde het graan te verbergen. Ik typte het in de zoom en zocht een plek om het te verbergen voor een regenachtige dag.
Lange tijd verliet ze het brood niet. In waanzinnige vreugde mompelde ze: "Khlebushko … Verzet je … Dagelijks brood … Mijn beste Chlebushko …"
Polycarpus zag dat de oude vrouw gek was van vreugde. Hij probeerde haar het huis in te nemen, om haar ervan te overtuigen dat niemand het brood zou wegnemen en dat het allemaal van hen was. Het werkte. Maar grootmoeder Ulyana leek haar verstand te hebben verloren. Ze huilde en klaagde, schreeuwde woedend dat ze zou sterven, maar ze wilde het brood niet teruggeven.
Later kalmeerde de oude vrouw, klom op het fornuis en raakte in de vergetelheid. Vader en zonen zaten en dachten na over hoe ze het resterende graan moesten weggooien.
Brood was in die tijd goud waard, het was een kostbaar geschenk van de natuur en verkregen door zweet en bloed. Brood was de belangrijkste maatstaf voor het leven van mensen. Iedereen wist dat als er brood in huis was, het leven goed en bevredigend zou zijn.
