Loyaliteit werd te allen tijde gewaardeerd, maar om de een of andere reden werd stilzwijgend erkend dat deze kwaliteit in de eerste plaats inherent is aan een vrouw. In spraak - een opslagplaats van volksfilosofie - is er een heel duidelijk verschil in houding ten opzichte van vrouwelijke en mannelijke promiscuïteit in relaties.
Als een vrouw die niet trouw blijft aan haar man of minnaar, uitdrukkingen wordt genoemd die meestal "onafdrukbaar" worden genoemd, dan is het gerucht veel loyaler aan een man die zich op dezelfde manier gedraagt. Hij wordt met enige ironie, maar toch neerbuigend genoemd: "walker", "reveler". Een van de meest negatieve uitdrukkingen, "mannelijk" - hoewel het een minachtende en veroordelende tint heeft, kan het nog steeds niet worden vergeleken met de scheldwoorden die worden toegekend aan een ontrouwe dame.
Er is een mening dat een man naar verluidt niet in staat is trouw te blijven vanwege zijn mannelijke aard. Maar is het?
Mythe 1. Mannen zijn polygaam, vrouwen zijn monogaam
Er wordt aangenomen dat een man van nature polygaam is, d.w.z. in staat om geslachtsgemeenschap te hebben met verschillende partners, in tegenstelling tot een vrouw, wiens loyaliteit wordt bepaald door de natuur.
In feite is dit niet waar. Mannen en vrouwen zijn wezens van dezelfde soort, daarom is het niet de moeite waard om over zo'n opvallend verschil in hun "aard" te praten. Monogame wezens zijn fysiek niet in staat om een nieuw paar te vormen na de dood of het verlies van een partner, en dit is een algemene regel.
Alleen de platworm, Diplozoon paradoxum (paradoxale wervelkolom), pleegt geen verraad. Partners ontmoeten elkaar op jonge leeftijd en hun lichamen versmelten kriskras tot één organisme.
Bij mensen zijn er slechts geïsoleerde gevallen van een dergelijke constantheid.
Dus een persoon, ongeacht geslacht, is polygaam. Maar een vrouw heeft echt meer redenen om trouw te blijven aan haar partner, echter liggen ze meer op het sociale vlak. De vrouw baart kinderen en wil graag dat haar partner samen met haar voor de kinderen zorgt. En dit zal waarschijnlijker gebeuren als hij zeker weet dat dit zijn nakomelingen zijn, d.w.z. het is goed voor een vrouw om trouw te blijven.
Als een vrouw bijvoorbeeld onvruchtbaar is of vertrouwen heeft in de anticonceptiemethode die ze gebruikt, economisch en sociaal onafhankelijk is, heeft ze alle voorwaarden voor polygaam gedrag op voet van gelijkheid met een man.
Mythe 2. Fysiologisch is een man niet in staat tot onthouding
Een andere wijdverbreide mening: een man kan om fysiologische redenen niet trouw blijven als hij door omstandigheden lange tijd geen fysiek contact heeft met zijn geliefde. Dit is ook maar gedeeltelijk waar. De realiteit is dat bij langdurige onthouding bij mannen het zogenaamde Tarkhanov-fenomeen wordt waargenomen, wanneer sperma zich ophoopt, een uitgang vereist en de aantrekkingskracht van de man vele malen toeneemt.
Maar als seksuele vrijlating lange tijd niet plaatsvindt, komt er een ander mechanisme in het spel (fenomeen van Belov), waarbij de activiteit van de mannelijke geslachtsklieren afneemt en seksuele verlangens de man niet langer hinderen. Wanneer het normale seksleven is hersteld, wordt de toon van de teelballen weer normaal.
De verschijnselen van Tarkhanov en Belov balanceren elkaar, waardoor de seksuele functies van een man kunnen worden gereguleerd.
Dus een man is, net als een vrouw, heel goed in staat om trouw te zijn aan degene van wie hij houdt. Natuurlijk, als hij zijn relatie echt waardeert en niet toestaat dat instincten de overhand krijgen op wil en rede.
