Van iemand die geen langdurige en duurzame familierelaties kan opbouwen, wordt gezegd dat hij onder een vloek ligt - de kroon van het celibaat. Dit mysterieuze fenomeen is al lang bekend en vooral vrouwen zijn er vatbaar voor, van generatie op generatie herhalen ze het lot van hun grootmoeders en moeders. Psychologen zijn echter van mening dat de kroon op het celibaat heel vaak vrij rationele redenen heeft en een soort neurolinguïstische programmering is.
De kroon op het celibaat of kenmerken van de opvoeding?
Heel vaak kun je sexy en mooie meisjes vinden die ofwel alleenstaand blijven, of snel scheiden en kinderen opvoeden zonder de deelname van hun vader. Is er iets mystieks en mysterieus in dit fenomeen? Situaties zijn natuurlijk anders, maar meestal is de eenzaamheid van een vrouw haar persoonlijke keuze of een gevolg van haar opvoeding.
Waarom herhalen vrouwen het ongelukkige lot van hun grootmoeders en moeders? De beroemde psycholoog Eric Byrne beweerde dat de scripts voor het leven van kinderen door hun ouders zijn geschreven. In veel gezinnen zijn er stereotypen die moeders van kinds af aan hun dochters bijbrengen. Mannen denken alleen aan zichzelf, ze zijn "bedrieglijk", "bedriegers" en "alcoholisten". Als een meisje van kinds af aan zulke scheldwoorden hoort, begint ze onbewust te leven volgens de wetten van haar moeder en op haar verzoek.
Zo'n meisje draagt een beschuldiging van negativiteit gericht op mannen, ze vertrouwt hen niet bij voorbaat en is bang voor hechte relaties. Mannen voelen dit onbewust en vermijden negatief ingestelde schoonheden. En als er een gezin ontstaat, dan bestaat het meestal niet lang. En dan zegt de "aardige" moeder triomfantelijk: "Ik zei het je toch!"
Jonge dames die zijn opgegroeid met liefhebbende ouders met de houding "Ik ben een prinses", hebben ook te maken met het probleem een waardig stel te vinden. Maar die meisjes die in hun kindertijd als dwazen, onhandige en "lelijke eendjes" werden beschouwd, groeien meestal op in de overtuiging dat ze door niemand nodig zijn. Daarom zoeken ze niemand, en zeldzame mannen die in hen geïnteresseerd zijn, worden afgewezen vanwege wantrouwen en angst.
Heel vaak "zet" het gerucht de kroon van het celibaat op succesvolle en aantrekkelijke vrouwen met een hoog zelfbeeld, die gewoon geen waardige match kunnen vinden. Een doelgerichte vrouw die weet wat ze van het leven wil, kan een zwakke of minder succesvolle man niet liefhebben en accepteren. Maar eenzaamheid is in dit geval de keuze van een vrouw.
Hoe de psychologische kroon van het celibaat te verwijderen?
Om van de celibaatkroon af te komen, moet je serieus aan jezelf werken. Ten eerste is het de moeite waard om te beslissen of je echt wilt trouwen. Veel moderne vrouwen zijn best tevreden met vrijheid en kiezen bewust of onbewust voor partners die hun onafhankelijkheid niet aantasten, bijvoorbeeld getrouwde mannen.
Probeer de oorzaak van je eenzaamheid te achterhalen. Als een kandidaat voor echtgenoten wordt afgewezen door je moeder, moet je misschien toch in je eentje aandringen? Moeders wensen hun kinderen natuurlijk geluk, maar ze vergeten dat het niet mogelijk zal zijn om een leven voor een kind te leiden.
Als je mannen wegjaagt met je complexen en stijfheid, probeer dan van deze eigenschappen af te komen en je zelfvertrouwen te vergroten. En een psycholoog helpt je daarbij. Meisjes met een versluierd zelfrespect worden juist aangemoedigd om hun beweringen te heroverwegen. Immers, terwijl je op zoek bent naar een vrije oligarch, kan een aardige en liefhebbende man, die je gewoon niet ziet, in de buurt lopen.
En nog een laatste tip: stop met alleen maar aan het huwelijk te denken. Een meisje in een overdreven actieve zoektocht kan elke potentiële bruidegom bang maken. Leef het leven ten volle, en de juiste persoon zal er zeker in verschijnen!
