De laatste tijd wordt de uitdrukking „gasthuwelijk” steeds vaker gebruikt. Klinkt vreemd, nietwaar?! En dit is helemaal geen burgerlijk huwelijk, waarin twee mensen op hetzelfde grondgebied wonen, een gezamenlijk huishouden voeren, kinderen krijgen, maar hun relatie niet formaliseren.
Een gasthuwelijk is een huwelijk waarin mensen hun relatie legitimeren. Wat is het verschil met de traditionele? Het punt is dat een gasthuwelijk (extraterritoriaal) impliceert dat de echtgenoten in verschillende gebieden wonen. Dit kan te wijten zijn aan het werk van een van hen in een andere stad of in het buitenland, de noodzaak om voor oudere of zieke familieleden te zorgen, het niet kunnen huren van een apart gedeeld appartement, enz. Maar deze feiten zijn niet altijd doorslaggevend. Vaak nemen echtgenoten deze beslissing bewust. Waarom gebeurt dit? Ja, omdat de echtgenoten hun gebruikelijke manier van leven, manieren van leven niet willen veranderen, vrije tijd willen opgeven, enz.
Hoe vreemd het ook mag lijken, een gasthuwelijk heeft ook voordelen ten opzichte van het gebruikelijke traditionele. Zeldzame ontmoetingen brengen een element van romantiek in een relatie, als je uitkijkt naar je partner, maak je klaar en kies de meest elegante dingen. Dergelijke relaties vervagen veel langzamer dan bij stellen die overal en altijd samen zijn. Toegegeven, dit alles kan eenvoudig worden verkregen door een relatie te hebben en niet de knoop van een officieel huwelijk te binden.
Het gasthuwelijk heeft ook nadelen. Paren die in zo'n tandem leven, zijn mentaal meestal niet zo hecht als mensen die onder hetzelfde dak wonen. Het is veel moeilijker om financiële problemen op te lossen, omdat je aan weerszijden van het probleem staat. En natuurlijk kinderen. Hoe een kind in verschillende gebieden te laten wonen. Wie van de ouders zal de opvoeding uitvoeren en wie financiële steun geeft. En, belangrijker nog, hoe je het kind kunt uitleggen waarom mama en papa niet samenwonen.
