Ouder zijn is zowel geweldig als uitdagend. Er ligt immers een enorme verantwoordelijkheid op de schouders: een goed opgeleide en aan het leven aangepaste persoon grootbrengen. En tijdens dit proces begrijpen ouders niet altijd hoe ze zich met hun kind moeten gedragen. Overweeg 4 soorten gedrag van kinderen die niet kunnen worden genegeerd.
Dit is misschien wel het meest voorkomende probleem. En het gebeurt meestal vanwege de wens om straf te vermijden en angst voor gezaghebbende ouders. De voorwaarden voor misleiding kunnen ook de behoefte zijn aan aandacht of krijgen wat je wilt.
Oplossing: Ten eerste moet rekening worden gehouden met de leeftijd van het kind. Kinderen onder de 7 jaar hebben een rijke fantasie. Daarom moet je ze niet verbieden om te overdrijven of iets te componeren (tenzij dit natuurlijk de relaties met mensen om je heen niet schaadt). Als het kind ouder is dan 7 jaar, moeten de begrippen eerlijkheid en vertrouwen aan hem worden uitgelegd. Als blijkt dat een kind vals speelt, moet het adequaat worden bestraft, zodat het wangedrag niet de norm wordt.
Wanneer een baby getuige is van een slechte, oneerlijke situatie, kan hij er opzettelijk over zwijgen. En daar zijn verschillende redenen voor: angst voor mogelijke problemen, de wens om iemand een lesje te leren, of de angst om gebrandmerkt te worden als een kletskous. Het hangt allemaal af van de omstandigheden. Maar in ieder geval heiligt het doel hier niet de middelen.
Oplossing: Ouders moeten met hun kind praten en het verschil uitleggen tussen eerlijk zijn en bedekken (of spraakzaam zijn). Het belangrijkste is niet om het kind te veroordelen, maar om naar hem te luisteren en samen het probleem op te lossen.
Psychologen zeggen dat een kind zich dat van een ander toe-eigent om twee redenen: een gebrek aan aandacht van familie en vrienden en een laag niveau van moraliteit en wil.
Oplossing: als de daad al is gepleegd en openbaar is gemaakt, dan is het heel belangrijk dat ouders rustig blijven. Eerst moet je weten wat het motief voor het kind is geworden. Dan moet je vragen om het gestolen ding terug te geven en een passende straf bedenken. Het is niet nodig om een riem te gebruiken, maar het kind moet duidelijk begrijpen dat de gevolgen van diefstal onaangenaam zijn. Zo voorkom je dat er een gewoonte ontstaat.
Vaak zijn ouders verbaasd over hoe hun kinderen zich aan tafel gedragen: kauwen, trillen, hun hoofd draaien, spelen met eten. Wanneer ze volwassenen ontmoeten, zeggen ze geen hallo, ze raken constant in gesprek, zeuren. Zulke slechte manieren doen een kind blozen en zich zorgen maken.
Oplossing: een kind vanaf twee jaar moet de basisgedragsregels in de samenleving uitleggen, met name aan tafel. Als hij constant ondeugend en jammerend is, pak dan zijn hand en vraag hem te wachten tot het volwassen gesprek voorbij is. Hij moet ook elementaire beleefdheid leren. Zeg "alsjeblieft" wanneer u wordt gevraagd, "dank u" wanneer u een geschenk ontvangt. Zeg hallo bij een ontmoeting en zeg gedag bij het afscheid. Als het brutale gedrag wordt herhaald, is het nodig om het kind bepaalde privileges te ontnemen, bijvoorbeeld om aan tafel te gaan zitten als de ouders al hebben gegeten of de gebruikelijke reis naar het pretpark te annuleren.
