Een natuurlijke staat wordt beschouwd als de leraar bijna alles over zijn onderwerp weet en het veel beter begrijpt dan zijn studenten. Maar een goede leerling verschilt daarin van een slechte leerling, doordat hij alles onder de knie heeft wat de leraar hem kan leren, hij zelfstandig kan gaan denken en misschien tot andere, soms onverwachte conclusies voor de mentor komt. En er is een verleiding om ruzie te maken met de leraar en hem te bewijzen dat je gelijk hebt.
Leraar persoonlijkheid
Zoals je weet, zijn leraren ook mensen. Ze hebben hun eigen zwakheden, ambities en overtuigingen. En voordat je met de leraar in discussie gaat, is het de moeite waard om na te denken: waar zal dit geschil toe leiden?
Als een mentor zijn studenten wil leren denken en analyseren, als hij blij is met onverwachte inzichten, verwelkomt hij de onafhankelijkheid van de oordelen van zijn studenten - een ruzie met zo'n leraar kan een spannende discussie worden die zowel de leraar als de leraar wederzijds kan verrijken. de student.
Maar als de leraar behoort tot het soort mensen voor wie alleen zijn mening gezaghebbend is, zelfs als deze gebaseerd is op diepgaande kennis en jarenlange ervaring, heeft het geen zin om met zo'n leraar in discussie te gaan: het is onwaarschijnlijk dat het mogelijk om zijn zaak te bewijzen, maar de relatie met de mentor kan hopeloos worden verpest … Het is duidelijk dat dit op zijn beurt de studieprestaties van de student zal beïnvloeden. Conservatieve en zelfverzekerde mensen houden niet zo van disputanten en proberen ze op verschillende manieren te vernederen en in een ongunstig daglicht te stellen voor anderen.
Ja, dit gedrag komt niet erg overeen met het beeld van de ideale mentor, maar helaas is het niet zo zeldzaam. Voordat je met zo iemand in discussie gaat, is het de moeite waard om te overwegen hoe fundamenteel belangrijk het is om aan de leraar te bewijzen dat je gelijk hebt.
Een geschil voorbereiden
Als je, na alle voor- en nadelen te hebben afgewogen, toch besluit om ruzie te maken met de leraar, moet je je daar goed op voorbereiden. Een mening die alleen wordt geuit op basis van de eigen intuïtie, niet ondersteund door betrouwbare feiten en logische argumenten, klinkt waarschijnlijk niet overtuigend.
Als je een nieuwe hypothese naar voren brengt of gewoon feiten deelt die de leraar misschien niet kent, controleer dan de betrouwbaarheid van deze feiten. De bron waaruit je ze hebt gehaald, moet vertrouwen wekken bij de leraar.
Elke internetsite met twijfelachtige inhoud waar u de informatie vond die u interesseerde, zal niet geschikt zijn als bron: misschien heeft de auteur van het artikel een puur persoonlijke mening geuit op basis van zijn eigen "spirituele ervaring" en heeft hij niet de moeite genomen om dit te onderbouwen echte feiten en bewijzen…
Ook een publicatie in een tijdschrift kan niet altijd als betrouwbare informatiebron dienen, tenzij het natuurlijk gaat om een artikel in een wetenschappelijk tijdschrift dat is gepubliceerd door een erkend deskundige.
Het meest overtuigend zal een verwijzing zijn naar gerenommeerde publicaties en auteurs die op het betrokken gebied in het geschil langdurig en welverdiend erkenning hebben gekregen. Velen (ook docenten) zijn overtuigd door het beroep op gezaghebbende meningen.
Het is ook een goed idee om te proberen de mogelijke bezwaren van de leraar te overdenken. Het is heel goed mogelijk om dit te doen als je een duidelijk beeld hebt van de manier waarop hij het onderwerp van het geschil meestal in zijn lessen behandelt. Probeer voor elk van deze bezwaren tegenargumenten te bedenken die overtuigend zullen klinken. Dan zal de leraar misschien zijn oorspronkelijke mening veranderen en toegeven dat je gelijk hebt.
