Een keizersnede is een bevallingsoperatie, waarvan de naam wordt geassocieerd met de naam van de beroemde Romeinse keizer Julius Caesar (Caesar). Hij werd op deze manier geboren: niet via het natuurlijke geboortekanaal, maar via een incisie in de buik en baarmoeder van de moeder. Om welke redenen de vrouw niet alleen kon bevallen, is niet bekend, maar de naam van de operatie bestaat tot op de dag van vandaag.
Een keizersnede wordt voorgeschreven in gevallen waarin natuurlijke geboorte om welke reden dan ook onmogelijk is of een gevaar vormt voor het leven van de werkende vrouw en de foetus. Indicaties voor deze operatie ontstaan tijdens de bevalling of zelfs eerder, tijdens de zwangerschap.
Een geplande keizersnede voorschrijven tijdens de zwangerschap
Vaak wordt al in de prenatale periode van de ontwikkeling van het kind duidelijk dat het niet op de gebruikelijke manier kan worden geboren. De reden hiervoor is ziekten en ontwikkelingsanomalieën van het maternale organisme, zoals een smal bekken, aangeboren misvormingen en tumoren van de bekkenbeenderen van een zwangere vrouw, misvormingen van de vagina en baarmoeder, discrepantie van de schaambeenderen bij een vrouw (symphysitis).
Een obstakel voor een natuurlijke bevalling zijn ook littekens op de baarmoeder na eerdere keizersneden (twee of meer) of één litteken, maar inconsistent (verzwakt), evenals vernauwing van de vagina en baarmoederhals als gevolg van cicatriciale veranderingen.
Een keizersnede wordt ook voorgeschreven in aanwezigheid van ernstige ziekten van een zwangere vrouw. Deze omvatten ziekten van bloedvaten en hart, zenuwstelsel, hoge bijziendheid, dreigende netvliesloslating, diabetes mellitus, kanker, genitale herpes in de acute fase.
Chirurgische bevalling wordt ook uitgevoerd als de leeftijd van de oorspronkelijke vrouw ouder is dan 30 jaar, met langdurige onvruchtbaarheid, als deze factoren worden gecombineerd met aanvullende pathologie.
Indicaties voor een keizersnede omvatten een groot foetaal gewicht (meer dan vier kg) in combinatie met een andere pathologische factor, de transversale positie van de foetus in de baarmoederholte, niet vatbaar voor correctie, accrete-tweelingen ( Siamese tweelingen), chronische foetale hypoxie.
Als een zwangere vrouw een placenta previa heeft (d.w.z. de placenta sluit de uitgang van de baby naar het geboortekanaal), wordt een keizersnede uitgevoerd bij 38 weken zwangerschap. Anders kunnen zich ernstige bloedingen ontwikkelen, die een bedreiging vormen voor zowel het leven van de moeder als het leven van het kind.
Een keizersnede voorschrijven tijdens de bevalling
Als de tijdens de zwangerschap voorgeschreven chirurgische bevalling is gepland, zijn er tijdens de bevalling dringende indicaties voor deze operatie. Dergelijke indicaties zijn onder meer een te groot foetaal hoofd ten opzichte van het bekken van de moeder (klinisch smal bekken). Voortijdige afscheiding van vruchtwater bij afwezigheid van het effect van stimulatie van de bevalling leidt ook tot de snelle oplossing van de bevalling.
Een keizersnede tijdens de bevalling wordt ook uitgevoerd met zwakte van de bevalling (als medicamenteuze behandeling niet werkt); met de ontwikkeling van acute foetale hypoxie; met voortijdige placenta-abruptie; met een dreigende of beginnende ruptuur van de baarmoeder; wanneer de navelstrenglussen eruit vallen; met een gezichts- of frontale presentatie van het foetale hoofd.
Een tijdige keizersnede heeft het leven van veel vrouwen en kinderen gered.
