Het brabbelen van een kleine baby roept verrukking en emotie op, omdat het zo ontroerend is. Maar als een volwassen kind, dat al zelfverzekerd heeft leren lopen en spelen, nog brabbelt, is dat niet meer ontroerend, maar verontrustend: gaat alles goed met hem, zijn er achterstanden in zijn ontwikkeling? Daarom is het voor ouders van een kind beter om er niet op te vertrouwen dat hun baby vroeg of laat zelf gaat praten, maar hem te leren spreken. Bovendien zal het leerproces hen veel positieve emoties bezorgen.
Wat te doen om het kind aan het praten te krijgen?
Praat zo vaak en vriendelijk mogelijk met uw kind. Sommige ouders zijn er zeker van dat een kleine baby niets begrijpt. Maar dit is een vergissing! Het kind begint heel snel niet alleen de stemmen van dierbaren te herkennen, maar ook hun intonatie te begrijpen. Probeer daarom vaker met uw kind te praten op een rustige, vriendelijke toon. Een vrouw bereidt zich bijvoorbeeld voor om een baby te voeden. Ze zou moeten zeggen: “Wie gaat er nu bij ons eten? Wie krijgt moedermelk? Kolenka!" Als een klein kind al in de kinderschoenen staat en de betekenis van wat er gebeurt kan begrijpen, moet je commentaar geven op je acties: "Hier heeft moeder een pot puree opgewarmd. Nu schept mama de puree op met een lepel en brengt het naar Helens mond. Wel, Helen, eet!" Spreek de woorden duidelijk en langzaam uit terwijl u uw kind aankijkt, zodat ze uw articulatie kunnen zien.
Hoe vaker u dit doet, des te eerder zal het kind de behoefte hebben om te praten en volwassenen te imiteren.
Spreekoefening voor een kind
Leer uw kind de regel te volgen: "Van eenvoudig tot complex." Vertel je baby kinderliedjes, sprookjes, en wanneer hij opgroeit, lees ze hem hardop voor, met illustraties. Leg je kind uit wat er in het boek staat. Zo help je hem zijn vocabulaire te verrijken en de eerste stappen te zetten naar de vorming van zijn fantasierijk denken.
Vervang geleidelijk eenvoudigere teksten door complexere.
Geef tijdens wandelingen commentaar op uw omgeving. Bijvoorbeeld: “Er rijdt een grote auto door de straat! Kijk, ze gaat de hoek om!" Of: "Hier is een hond aan de lijn." Schenk ook aandacht van het kind aan tegenstellingen. Bijvoorbeeld: "de auto staat" - "tante komt eraan" of "grote boom" - "kleine bloem".
Probeer objecten geleidelijk meer nauwkeurige, figuratieve kenmerken te geven. Als er bijvoorbeeld bladeren vallen in de herfst, vestigt u de aandacht van het kind op hun kleur, grootte en vorm. Als u op een mooie zomerdag loopt, vertel uw kind dan dat de zon helder en warm is.
Wanneer, dankzij dergelijke inspanningen, de woordenschat van de baby al groot genoeg is, begin dan met hem te spelen met woorden en nodig hem uit om ze na jou te herhalen. Of nodig uw kind uit om een voorwerp een naam te geven. Forceer hem in geen geval en toon geen ongeduld, ontevredenheid. Het kind begint te praten zodra hij het wil, en niet wanneer jij het wilt.
