Vaak blijken volwassen kinderen anders te zijn, niet waar hun ouders stiekem van dromen om ze te zien. En het gaat niet om de fouten van de opvoeding. Hoogstwaarschijnlijk heeft iedereen zijn eigen pad, roeping, geluk en waanideeën zijn ook hun eigen pad. Hoe zet je het in je hoofd? Als je er eenmaal over hebt nagedacht, dan heb je genoeg middelen om van ontkenning naar acceptatie te gaan.
instructies:
Stap 1
Bedenk dat uw kind al een volwassen en onafhankelijk persoon is, aangezien hij vrij is om elke keuze te maken. Natuurlijk blijven kinderen kinderen, ongeacht hun leeftijd. Maar het is je innerlijke taak om ze te laten gaan en ze volwassen te laten worden.
Stap 2
Denk na over hoe vergelijkbaar je bent en hoe verschillend je bent. Het zal normaal zijn om overeenkomsten te hebben vanwege je relatie. Maar er zullen veel verschillen zijn: gedachten, behoeften, motieven zullen verschillen tussen ouders en kinderen. En daarom kun je zelfs in dezelfde situaties compleet tegenovergestelde beslissingen nemen.
Stap 3
Begrijp dat er één leven is - zowel voor het kind als voor jou, en je zult het niet voor het kind kunnen leven. Je zou graag de juiste keuze voor hem maken, hem redden van fouten en teleurstellingen - dit is een natuurlijk ouderlijk verlangen. Maar het is alleen gepast als uw kind volledig arbeidsongeschikt is. In andere gevallen is het raadzaam om kinderen te leren adequaat met problemen om te gaan, beslissingen te nemen en verantwoordelijkheid te nemen.
Stap 4
Raadpleeg uw eigen ervaring. Vind je het waardevol en uniek? Stel je nu voor dat elke persoon zich voordoet als uitzonderlijk. Je kind gelooft oprecht dat je nooit in zijn plaats zou kunnen zijn, nooit hebt ervaren wat hij ervaart, zelfs niet als je door vuur, water en al het andere bent gegaan. En zelfs als het je lijkt dat je dezelfde zaak had.
Stap 5
Probeer de wereld door de ogen van je kind te zien. Het is net zo moeilijk als het beheersen van een compleet andere planeet, met andere concepten, omstandigheden, mentaliteit. Maar probeer rekening te houden met alle factoren die niet in je jeugd waren, en die in de leeftijd van je kinderen zijn. Zoek uit wat de motieven zijn van de persoon die de keuze maakt. Waar laat hij zich door leiden en wat ervaart hij? In deze situatie zou je hoogstwaarschijnlijk anders handelen, focussen op verschillende waarden en indicatoren.
Stap 6
Herzie je waarden en overtuigingen. Vaak wordt het accepteren van de keuze van kinderen belemmerd door afhankelijkheid van de publieke opinie, een oriëntatie op 'correctheid', je hypertrofische gevoelens van belangrijkheid, zelfrespect. Beantwoord de vraag oprecht, waar past uw relatie met uw kind in uw waardesysteem? En wat is echt belangrijk in het leven, aangezien het niet eindeloos is?
Stap 7
En stel jezelf de belangrijkste vraag: is deze persoon gestopt met je kind te zijn na het maken van zo'n keuze? Hield je minder van hem? Al je gedeelde verleden, zijn jeugd en genegenheid voor jou zijn opgehouden te bestaan? Misschien staat u nu ook voor een keuze. Welke keuze brengt u gemoedsrust en harmonie in uw gezin?
