Ik hoor vaak van vrienden die kinderen hebben van de basisschool en de adolescentie: "Je zult niet communiceren met Vasya, Kolya, Natasha, omdat ik ze niet mag!", "Ik verbied je om met dit en dat te communiceren!" Is het oké om dat te zeggen? Hebben wij volwassenen in dit geval gelijk?
Ik denk het niet. Wanneer de communicatie van ons kind met de hooligan Petya van de buren ongewenst voor ons is, is het eenvoudigste wat we kunnen doen om de communicatie in de kiem te onderdrukken, eenvoudig te verbieden, te intimideren met ongehoorzaamheid met fysieke straffen, ontneming van contant geld of iets anders. Dus is het echt het gemakkelijkst voor ons om onze kinderen als slaven te zien, die onvoorwaardelijk onze wil uitvoeren? Als een tirannieke moeder of vader eindeloos de aspiraties van het kind, zijn persoonlijke verlangens onderdrukt, zijn eigen mening bekritiseert, dan zal als gevolg van zo'n onderdrukt nageslacht in alle opzichten een wezen met een zwakke wil groeien, de zogenaamde "mama's". zoon" of dochter - "kasplant", zwevend met de stroom, ervan overtuigd dat ze helemaal geen stemrecht had.
Natuurlijk ben ik het ermee eens dat ouderlijk gezag heel belangrijk is in de opvoeding, maar gezag is niet hetzelfde. "Mijn beslissingen worden niet besproken omdat ik dat heb besloten!" - de gemakkelijkste manier is om dat gewoon te zeggen, veeg het weg, vooral als je je kostbare tijd niet wilt verspillen aan allerlei soorten gesprekken met je kinderen. Dit is fundamenteel verkeerd! Al je beslissingen moeten 100% gemotiveerd zijn, als je op die manier hebt besloten, leg dan alsjeblieft uit waarom, in plaats van communicatie te verbieden, je met je zoon of dochter moet praten, ga gewoon zitten en praat.
Het zou moeten beginnen met het feit dat je de pestkop Petya zelf niet leuk vindt, maar de manieren van zijn gedrag, zijn vocabulaire, enzovoort, vertellen het kind wat precies niet bij je past in zijn gekozen vriend. Zeg dat u zich grote zorgen maakt over het kopiëren door uw zoon van het gedrag en de gewoonten van Petya, Vasya of Sasha. Leg uw kind uit waarom u zich niet zo zou moeten gedragen.
Bouw het gesprek rustig op, absoluut zonder je stem te verheffen, maar je hoofdidee moet volhardend zijn. Zoek uit wat uw kind precies leuk vindt in een nieuwe vriend, misschien zijn autoriteit onder leeftijdsgenoten, een hogere leeftijd, of uw kind voelt zich gewoon beschermd in zijn gezelschap en hij voelt zich hier heel comfortabel bij.
Leg uw positie heel duidelijk uit aan uw zoon, maar verbied in geen geval communicatie, het kind moet zijn eigen mening hebben, vergeet niet dat hij in de eerste plaats een persoon is. En nog één ding, voordat je een jongen of meisje die naar jouw mening ongeschikt is voor vriendschap met je kind, de schuld geeft van alle doodzonden, denk er eens over na, omdat je kind zich zo tot hem aangetrokken voelt, misschien naast de negatieve eigenschappen van zijn karakter, hij heeft. Bovendien kunnen er veel positieve aspecten zijn in gedrag dat gewoon aan je zicht ontsnapt.
Ostrovsky zei: "Bij oordelen, fladderend als een mot, kun je niet alleen het oppervlak van objecten aanraken." Deze zin in de oplossing van eventuele conflicten moet gewoon de belangrijkste worden.
