De crisis van de adolescentie, die begint op 11-13 jaar oud, is de ergste periode voor ouders. Zelfs als de vorige stadia van het opgroeien niet veel problemen met zich meebrachten, beginnen volwassen kinderen voor onaangename verrassingen te komen. Hoe om te gaan met jonge rebellen?
De adolescentencrisis wordt geassocieerd met twee kenmerken: het verlangen naar onafhankelijkheid en de puberteit. Beide componenten brengen aanzienlijk ongemak met zich mee in het gezinsleven. Het kind begint zijn vrijheid te verdedigen en, vechtend met zijn ouders, ervaart tegelijkertijd een interne strijd, veranderingen in zijn lichaam, hormonale schommelingen. Je kunt het moeilijke proces van opgroeien ofwel gladstrijken of verergeren.
Ondanks alle "geslagen over de rechten" van de tiener, heeft hij nog steeds slaap en voeding nodig. Snelle groei vereist energie, die afkomstig is van goede voeding en voldoende rust. Maar naar bed gaan zoals in de goede oude tijd zal niet werken. Jouw taak is om de tiener de betekenis over te brengen van wat je van hem wilt.
Het kind is volwassen geworden en heeft meer handelingsvrijheid nodig. Laat dit niet te hard zijn. Creëer bepaalde grenzen die niet overschreden mogen worden, maar laat binnen die grenzen manoeuvreerruimte. Laat jezelf een aantal beslissingen nemen en wees er verantwoordelijk voor.
Je bent bang voor de kloof die is ontstaan tussen jou en je kind. Maar probeer hem niet met geweld aan je vast te binden. Het zal een aantal jaren duren, en hij wil weer bij je zijn. Nu heeft hij wat afstand nodig om zelfstandigheid te proeven, de eerste stappen naar volwassenheid te zetten, de eerste hobbels op te vullen.
Om te voorkomen dat het verlangen naar onafhankelijkheid ondenkbare wendingen krijgt, moet je het verlangen naar onafhankelijkheid voorkomen. Laat uw tiener een invloedssfeer hebben waarin u niet zult gaan. Duik niet in zijn spullen, ga de kamer niet binnen zonder te kloppen, laten we naar eigen goeddunken een klein bedrag weggooien.
Denk niet dat het vastbinden van je tiener je zal kalmeren. Lichamelijke bestraffing zal familieconflicten alleen maar verergeren. De tiener zal je agressief en wantrouwend behandelen en kan zelfs van huis weglopen. Maar het is ook nodig om te straffen voor onaanvaardbaar gedrag. Als straf kun je een tiener een van zijn genoegens ontnemen: internet, tv, wandelen met vrienden, enz. Als je een tiener vertelt dat hij in het geval van deze daad bepaalde sancties zal krijgen, dan moet je je woord houden. Hieruit volgt dat loze dreigementen voor zichzelf moeten worden gehouden en dat er eerlijke "straffen" moeten worden afgedwongen.
Praat met je tiener als een volwassene. Rustig, respectvol, redelijk. Vraag zijn mening, overleg over een aantal zaken, deel uw nieuws en ervaringen. Maar ga niet overboord. De details van uw conflicten met uw echtgenoot en kind zijn het niet waard om te bespreken. Het is niet gemakkelijk voor hem zonder.
Ga niet naar het andere uiterste. Sommige ouders geloven dat als ze zich kleden zoals hun kinderen, zich gedragen en praten met tienerjargon, ze vertrouwen en respect zullen winnen. In de praktijk is dit gedrag weerzinwekkend en veroorzaakt het verwarring en afkeer.
Op deze leeftijd moet het kind zijn eigen doelen en plannen hebben om deze te bereiken. U kunt de tiener zelf helpen bepalen of een keuze geven. Je kunt wat literatuur over dit onderwerp aanbevelen of er een boek over gooien.
Roept om vrijheid betekent niet dat je kind je niet meer nodig heeft. Je tiener heeft je aandacht, steun en wijze raad meer dan ooit nodig. Wees dichtbij, open voor een gesprek en bereid een helpende hand te bieden als daarom wordt gevraagd.
