Promiscuïteit is een seksueel gedragspatroon dat wordt gekenmerkt door frequente seksuele partnerwisselingen. Mensen die vatbaar zijn voor promiscue geslachtsgemeenschap zien hier niets verkeerds in, terwijl psychologen promiscuïteit al lang hebben gedefinieerd als een soort seksuele stoornis.
Is promiscuïteit een norm of een pathologie?
Met het begin van de seksuele revolutie leerde de wereld wat promiscuïteit is: promiscue geslachtsgemeenschap, frequente wisseling van partners en het aangaan van intieme relaties zonder liefde zijn niet langer iets ongewoons. Als bij vrouwen dergelijk gedrag nog steeds door de samenleving wordt veroordeeld, roept promiscuïteit bij mannen alleen positieve beoordelingen op. Vaak scheppen jongeren zelfs onderling op wie van hen meer partners had. Dus als een normale man een aantal vrouwen heeft voor het huwelijk, meestal niet meer dan 10, dan kunnen mannen die promiscuïteit beoefenen 100 of meer vrouwen hebben. Bovendien stopt de "macho" in de regel na het aangaan van een wettelijk huwelijk niet en blijft zijn lijst aanvullen. Promiscuïteit als model van seksueel gedrag is niet alleen kenmerkend voor traditionele heteroseksuele contacten, maar ook voor homoseksuele contacten. Bovendien komt promiscue geslachtsgemeenschap onder homoseksuelen nog vaker voor; bij sommige individuen kan het aantal seksuele partners de 1000 bereiken of zelfs overschrijden.
Het is natuurlijk nauwelijks mogelijk om dergelijk gedrag de norm te noemen. Psychologen weten al lang wat promiscuïteit is en noemen het een seksuele pathologie. De moeilijkheid bij het corrigeren van deze psychische stoornis is dat veel patiënten zichzelf niet als zodanig beschouwen en hun neiging tot promiscue geslachtsgemeenschap verwijzen naar karaktereigenschappen, levensstijl, enz.
Promiscuïteit: oorzaken en gevolgen
Net als alle andere psychische stoornissen is de promiscuïteit van de oorzaken erg diep. Een van de belangrijkste psychologen wordt een laag zelfbeeld, twijfel aan zichzelf, de aanwezigheid van een groot aantal complexen genoemd. In dit geval probeert een persoon door van seksuele partner te veranderen onbewust zijn betekenis te verhogen, om aan zichzelf en aan anderen te bewijzen dat hij aantrekkelijk en wenselijk is. Psychologische trauma's die verband houden met seks, of het nu gaat om verkrachting, onsuccesvol eerste seksuele contact, enz., Kan ook leiden tot promiscuïteit. Veel mensen die promiscuïteit beoefenen, beschouwen het seksleven als amusement, wat ook niet correct is vanuit het oogpunt van de menselijke psyche.
Zelfs als ze weten wat promiscuïteit is, beschouwen velen dit gedrag op zichzelf niet als iets verschrikkelijks. De gevolgen kunnen echter ernstig zijn. Zo verhoogt de frequente verandering van seksuele partners het risico op het oplopen van seksueel overdraagbare aandoeningen aanzienlijk. Bij vrouwen is ongewenste zwangerschap mogelijk en als gevolg daarvan een abortus, wat vaak leidt tot onvruchtbaarheid. Ook vermindert de neiging tot promiscue geslachtsgemeenschap de kans om een normaal gezin te stichten, wat betekent dat een persoon in de toekomst eenzaamheid wacht.
