Als een dochter de puberteit ingaat, heeft ze heel vaak een misverstand met haar ouders. Het lijkt hen dat de "baby" nog erg jong is en nog met poppen moet spelen. Maar tegen de verwachting van volwassenen in doet ze piercings, verft ze haar haar in een griezelige kleur, komt ze laat thuis en gaat ze geen verslag doen van haar avonturen. Vaak worden deze situaties voor beide partijen doodlopende wegen.
Het is nodig
- - respect voor de persoonlijkheid van de dochter;
- - acceptatie van haar nieuwe gedragskenmerken;
- - vertrouwelijke gesprekken onder gelijke voorwaarden
instructies:
Stap 1
Kalmeer en nuchter, zonder emotie, analyseer de situatie. Misschien heb je het gewoon niet gemerkt toen je "baby" een meisje werd. Begrijp dat diep van binnen alle ouders een beetje egoïstisch zijn en de waarheid niet willen accepteren dat hun dochter al recht heeft op privacy. En als dit leven heel anders is dan jouw ideeën over het 'normale' leven van een tienermeisje, hoef je haar je wereldbeeld niet op te dringen.
Stap 2
Wees neerbuigend voor de huidige tienermodetrends. Vergeet niet dat elke volgende generatie op de een of andere manier verschilt van de vorige. Doe rustig aan met de behoeften van je opgroeiende dochter, ze staat te popelen om haar seksualiteit te vervullen, en dit is heel normaal.
Stap 3
Om de relatie met je dochter te verbeteren, moet je haar niet constant moraliserend lezen en haar leven volledig beheersen. Als je weer een vertrouwenssfeer in je relatie brengt, zal je dochter niet alles proberen te doen ondanks alles.
Stap 4
Overweeg het feit dat voordat de meisjes hun eerste seksuele ervaring kregen op 19-20-jarige leeftijd, nu - op 14-15. U moet dit accepteren en indien mogelijk niet uitschelden, maar uw dochter waarschuwen voor de mogelijke gevolgen. Hetzelfde geldt voor experimenten met alcohol en nicotine. Vat alles niet te tragisch op, geleidelijk aan zal deze periode zeker voorbij gaan en zal je dochter weer een "normaal" persoon worden.
Stap 5
Probeer met je dochter te praten, daag haar uit voor een openhartig gesprek. Tegelijkertijd hoef je geen autoritair standpunt in te nemen, integendeel, sta er op gelijke voet mee. Vraag waar uw kind zich zorgen over maakt, hoe is haar relatie met de jongens, met haar vrienden, hoe gaat het op school, etc. Je vragen zouden geen ondervraging met passie moeten zijn, maar participatie, een manifestatie van liefde, zorg en aandacht, want ondanks al haar zonden, onthoud dat dit je dochter is.
Stap 6
Streef ernaar dat dergelijke gesprekken met het kind niet willekeurig en alleenstaand zijn, maar frequent, bijna dagelijks en alleen positieve emoties bij beide partijen oproepen. Begin uw kind te respecteren, wat het ook mag zijn, houd niet alleen van hem vanwege zijn A's en voorbeeldig gedrag, toon oprechte zorg en aandacht voor uw dochter, en zij zal u zeker in natura terugbetalen.
