Een op de vijf minderjarigen tussen 10 en 17 jaar die regelmatig internet gebruiken, wordt het slachtoffer van seksuele intimidatie door volwassen gebruikers. Meer dan 75% van de kinderpornografie wordt verspreid via internet, volgens sommige bronnen zijn er meer dan veertigduizend pornosites op het netwerk.
Kinderpornografie staat op de derde plaats in de wereld wat betreft winst, waardoor de drugs- en wapenhandel een positie krijgt. Elk jaar zijn er ongeveer twee miljoen kinderen bij dit bedrijf betrokken. Volgens Interpol hebben kinderpornofilmers tot een miljard dollar aan jaarinkomen - meer dan de Colombiaanse drugsmaffia.
Uit het monitoren van Oekraïense internetbronnen bleek dat de sites twintig procent producten van pornografische aard bevatten, inclusief kinderen. De vraag naar kinderporno is echter drie keer groter dan het aanbod. De belangrijkste gebruikers van kinderpornografie zijn mannen (99%).
Om een nieuw slachtoffer te vinden, handelen internetpedofielen volgens een bepaald patroon. Ze gaan de online chats van kinderen in en ontmoeten daar kinderen. Nadat hij het kind tijdens een terloops gesprek voor zichzelf heeft geplaatst, maakt de dader, met een misleidend excuus, in het echte leven een afspraak voor zijn slachtoffer. Kinderen krijgen geld of andere beloningen aangeboden, zoals drugs. Kinderen uit kansarme gezinnen of adolescenten aan wie ouders weinig zakgeld geven, worden vaak het slachtoffer van dergelijke vallen. Na een echte ontmoeting is er een foto- en videoopname. Maar er zijn andere schema's die werken voor de porno-industrie, een kind kan het slachtoffer worden van een crimineel en met hem communiceren via een webcamera.
Soms duwen ouders hun kinderen onbewust de porno-industrie in. Zo blijken bijvoorbeeld kindermodellenbureaus, waar de ouders zelf hun kinderen naartoe brengen, vaak te worden geopend door pornodealers. Zo werd in 2004 in Oekraïne een criminele groepering die al drie jaar als modellenbureau werkte, geneutraliseerd. Ze plaatsten pornofoto's en -films met deelname van een groot aantal kinderen op verschillende buitenlandse pornosites. Voor een uur filmen werden kinderen betaald van 30 tot 200 hryvnia.
Uit psychologisch onderzoek blijkt dat deelname aan pornografie niet onopgemerkt blijft voor de psyche van het kind. Dergelijke kinderen beginnen zichzelf en andere mensen in de regel als handelswaar te behandelen, verliezen waardevolle morele eigenschappen, beginnen drugs te gebruiken, enz.
De bestrijding van kinderpornografie op internet is een uitdaging. Omdat het een open wereldwijd informatienetwerk is, behoort het internet niet toe aan een apart land ter wereld. Daarom bestrijdt elke staat de verspreiding van kinderpornografie op internet zo goed mogelijk. Hosting-eigenaren staan niet te popelen om verantwoordelijk te zijn voor degenen die sites op hun servers maken. Het strafrecht van verschillende landen voorziet niet in uniforme strafnormen voor het maken en verspreiden van kinderpornografie. Totdat er een nieuw effectief systeem is ontwikkeld om de verspreiding van pornografie op internet tegen te gaan, ligt alle verantwoordelijkheid voor kinderen bij hun ouders. Zij zijn degenen die moeten controleren wat hun kind op internet doet.
