Moderne kinderen hebben vaak last van verschillende spraakgebreken: stotteren, onduidelijk dicteren, bepaalde klanken slikken en moeilijke uitspraak van klanken en woorden. Soms is dit te wijten aan fysiologie, bijvoorbeeld aangeboren articulatorische veranderingen in het spraakapparaat. Maar meestal worden de problemen en moeilijkheden met de uitspraak geassocieerd met de ontwikkeling van het kind, zijn psychologische toestand.
Aangeboren pathologieën kunnen worden gecorrigeerd door contact op te nemen met specialisten. Maar als problemen met spraak worden geassocieerd met de mentale ontwikkeling en psychologische toestand van de baby, dan hangt veel af van volwassenen, hun gedrag en kennis van de ontwikkelingskenmerken van hun kind.
Ouders zijn formalisten: veeleisendheid roept angst op
Een van de meest voorkomende redenen voor een slechte spraakontwikkeling zijn overdreven veeleisende en strikte ouders. Het is gebruikelijk dat een kind stout is, zich overgeeft aan onbezonnen daden. Dat is de aard ervan, die voor een kind moeilijk te "overwinnen" is. Nadat hij iets heeft gedaan dat mama en papa misschien niet leuk vinden, begint de grappenmaker zich zorgen te maken, zich zorgen te maken. Angst voor de komende "confrontatie" ontwikkelt zich tot angst. Wanneer het tijd is voor een uitleg met familieleden, begint de baby, bezorgd en geagiteerd, te "stikken" (een gespannen emotionele toestand veroorzaakt een snelle pols, lippen en tong beginnen te drogen). Onjuiste ademhaling is het eerste teken en symptoom van moeite met spreken. Zo ontstaat stotteren.
Liefdevolle ouders promoten infantilisme
In sommige gezinnen wordt te veel aandacht besteed aan kinderen. Dit kan verschillende redenen hebben. Een kind kan een langverwachte eerstgeborene zijn of, omgekeerd, een late voor ouder wordende ouders. Een zoon of dochter van overdreven liefhebbende ouders wordt ieders favoriet, verwend en wispelturig. Hun gedrag lijkt op dat van jonge kinderen, ook al zijn ze al 15 jaar oud. Infantiele kinderen zijn zeurderig, hun stemming verandert vaak. Ze gedragen zich niet alleen als kleintjes, maar ze praten ook als kleintjes. Ze worden gekenmerkt door een lisp en "kinderachtige" intonatie.
Workaholic ouders - een permissieve opvoedingsmethode
Veel problemen met spraak bij kinderen zouden worden voorkomen als ouders, die leven met hun werk en dagelijkse tegenslagen, vaak voor hun kinderen zouden zorgen. Dit geldt niet alleen voor degenen die te veel tijd op het werk doorbrengen, maar in het algemeen voor alle ouders die (om verschillende redenen) geen aandacht besteden aan hun kinderen.
Logopedisten zeggen dat veel spraakgebreken gemakkelijker te voorkomen dan te genezen zijn. Het volstaat om naar het kind te luisteren, interesse te tonen in zijn problemen, zorgen, de redenen voor zijn angsten te achterhalen. De ontwikkeling van spraak is immers direct gerelateerd aan de ontwikkeling van de persoonlijkheid van de baby, met zijn psychologische toestand.
Praat met kinderen
Kinderen leren spreken door volwassenen na te doen. Daarom moet je de hele tijd met ze praten, kunnen luisteren, anderen leren luisteren. Haast je niet om met je kinderen te praten, alsof het trouwens zo is. Spreek langzaam, liefdevol, vaak verschillende dingen benoemend en verschillende synoniemen voor het onderwerp gebruikend. Gebruik spreekwoorden en gezegden, mooie vergelijkingen en metaforen in gesprek met je kind.
Blijf niet te lang hangen in geluiden waar de baby nog niet in is geslaagd. Anders zul je het kind in verlegenheid brengen en zich onvolmaakt voelen. Herhaal bovendien geen "onhandige" woorden na hem. Als het kind het woord (al dan niet opzettelijk) verkeerd heeft uitgesproken, herhaalt u dit woord dan nog een keer, maar nu al correct. Onbewust imiteren kinderen volwassenen, en de baby zal streven naar een correcte uitspraak.
Het belangrijkste is om geduldig te zijn bij het beheersen van de juiste spraak door het kind.
