Is het je ooit opgevallen hoe kinderen anders zijn? In het ene gezin kan zowel een ongeremd, moedig en direct kind zijn als een rustig, enigszins laf en gevoelig kind. Maar dit betekent natuurlijk niet dat dit alles moet worden gelaten zoals het is, omdat het opvoedingsproces het hele leven aanwezig moet zijn en de grootste verantwoordelijkheid in deze kwestie bij de ouders ligt.
Het resultaat van het opvoedingswerk van de ouders moet een adequaat gevoel van eigenwaarde van het kind zelf zijn. Als dit zo is, zullen alle problemen die zich op de een of andere manier voordoen in het volwassen leven van het kind door hem worden waargenomen zonder pijn, verdriet en teleurstelling.
Opmerkelijk is dat de opvoeding van de persoonlijkheid uit de moederschoot voortkomt. Op dit moment is het de taak van ouders om alles rustig, tolerant en geduldig te behandelen, want tijdens de negen maanden van de zwangerschap worden emotionele stabiliteit, vertrouwen, geheimhouding, voorzichtigheid, verlegenheid, zelfvertrouwen en vele vergelijkbare karaktereigenschappen in het ongeboren kind…
Al deze karaktereigenschappen moeten worden gecombineerd en met elkaar worden geharmoniseerd, en deze harmonie hangt volledig af van de emotionele toestand van de ouders tijdens de zwangerschap. Dit, zou je kunnen zeggen, is de basis van persoonlijkheid.
En zo werd de baby geboren, waarin er veel interessante en nieuwe dingen voor hem zijn, maar desalniettemin is de ontwikkeling van de persoonlijkheid nog lang niet voorbij: alleen de eerste fase is verstreken. Tijdens het eerste levensjaar ontwikkelt het kind zijn persoonlijke karaktertrekken, waarvan de basis tijdens de zwangerschap is gelegd. En tijdens het eerste levensjaar is het voor een kind belangrijk dat beide ouders close zijn. Dit is de tweede fase van persoonlijkheidsvorming.
Het is noodzakelijk dat beide ouders het kind zo vaak mogelijk in hun armen nemen, het omhelzen, kussen en op alle mogelijke manieren hun liefde tonen. Maar al deze gevoelens mogen alleen aan het kind worden 'gegeven' als de ouders zelf in een goede bui zijn. Als de stemming "onder nul" is, moet je helemaal niet naar de kinderkamer gaan. Zowel goede als slechte stemmingen worden heel gemakkelijk en snel op het kind overgedragen, en als het negatief is, zal het kind geïrriteerd en boos opgroeien.
