Als er ernstige problemen zijn in het huwelijk, zal het krijgen van een kind deze niet oplossen. In dit geval is ofwel de wederzijdse wens van de echtgenoten om hun gezin te redden noodzakelijk, ofwel om te scheiden en elkaar niet te kwellen.
instructies:
Stap 1
Tijdens de zwangerschap en na de bevalling ontstaat er in sommige families onenigheid, ontstaat er ruzie en wrok tegen elkaar. Dit is vooral het geval wanneer het kind de eerste is en de ouders nog niet helemaal klaar zijn voor zijn uiterlijk. De manier van leven van het gezin verandert immers sterk, er komen extra verantwoordelijkheden bij, soms financiële problemen omdat de vrouw nog niet werkt en de baby veel dingen nodig heeft.
Stap 2
Het krijgen van een baby veroorzaakt, net als de zwangerschap zelf, vaak hormonale veranderingen bij een vrouw, waardoor ze impulsiever, kwetsbaarder is en gemakkelijk van stemming verandert.
Stap 3
Tijdens het decreet verandert de levensstijl van de jonge moeder sterk, en haar zorgen zijn nu gebaseerd op het kind en het gezin als geheel. Soms is er niet genoeg tijd en doen slapeloze nachten hun werk. Het kind is een indicator van het gezin, test het op kracht. Als er liefde en wederzijds begrip is, zal de baby haar alleen maar meer versterken en verenigen. Welnu, als er echte problemen zijn die op de een of andere manier vóór de zwangerschap kunnen worden verholpen door beide te gebruiken, met minder alledaagse problemen, dan komen ze allemaal naar buiten.
Stap 4
Echtscheiding is de allerlaatste optie die u kunt gebruiken om deze problemen op te lossen. Volgens de familiecode van de Russische Federatie beschermen wetten een zwangere vrouw en maken ze het mogelijk om alleen op haar initiatief te scheiden. Anders kan dit pas worden gedaan nadat het kind één jaar oud is. Als de echtgenoot zelf de echtscheiding aanvraagt zonder de toestemming van zijn vrouw, zal de rechtbank deze zaak niet in behandeling nemen. Echtscheiding vindt alleen plaats via de magistraat, door daar de volgende documenten in te dienen: paspoorten en kopieën daarvan (als er alleen een vrouw aanwezig is, dan alleen haar kopie), een huwelijksregistratiecertificaat en een verklaring met alle redenen. Is er op dit moment al een kind, dan kunt u direct kinderalimentatie aanvragen. Meestal krijgt u 1-2 maanden de tijd om over de beslissing na te denken, waarna als de echtgenoot het er niet mee eens is, u toch gaat scheiden. Nadat de baby een jaar oud is geworden, worden ze op de gebruikelijke manier door de rechtbank gefokt, maar op verzoek van een van de echtgenoten.
Stap 5
Als een man, die getrouwd is, meent dat het kind niet van hem is, kan hij direct na zijn geboorte een rechtszaak aanspannen om het vaderschap vast te stellen. Als dit feit wordt bevestigd, kan hij niet zonder zijn toestemming in de geboorteakte worden opgenomen en kan hij al scheiden wanneer hij wil, omdat in dit geval zijn de beperkingen niet van toepassing.
Stap 6
Voor een zwangere vrouw en een vrouw met een klein kind alleen zal het zowel financieel als qua hulp heel moeilijk zijn. Als ze het echt nodig heeft, kan ze alimentatie aanvragen voor haar onderhoud tot de baby 3 jaar oud is.
Stap 7
Echte redenen voor echtscheiding kunnen alleen dingen zijn die niet vreedzaam kunnen worden opgelost. Het kan verraad zijn en verraad aan een geliefde, alcoholisme, geweld, enz. Alledaagse ruzies in de vorm van een gebrek aan hulp, verkoeling van gevoelens, enz., kunnen worden geprobeerd op te lossen door met elkaar te onderhandelen, zo nodig met specialisten.
Stap 8
Het moeilijkste jaar wordt beschouwd als het eerste jaar na de geboorte van een kind. Op dit moment komen er meer echtscheidingen voor. Dan wordt het makkelijker, is er een aanpassing aan een nieuwe manier van leven. Al geldt dit niet voor mensen die vreemden worden in het huwelijk en elkaars leven verwoesten. In dit geval is het beter om echt te scheiden en een meer geschikte persoon voor jezelf te vinden. Het is tenslotte veel moeilijker voor een baby om in een sfeer van eeuwige schandalen en haat voor een vriend te zijn dan om bij één liefhebbende ouder te wonen.
