Zowel ouders als erkende specialisten hebben vaak diametraal tegenovergestelde meningen over veel kwesties van het opvoeden van kinderen. Dus de meningen verschillen over het al dan niet vertellen van het kind dat hij de beste is.
Zoete leugen of bittere waarheid … Gulden snede
Het is aan de ouders om te beslissen of ze hun kind al dan niet vertellen dat hij de beste is. In deze kwestie, zoals bij vele andere die verband houden met de opvoeding van kinderen, is het echter erg belangrijk om een gevoel voor verhoudingen te observeren en de situatie nuchter te beoordelen. Door bijvoorbeeld een onzorgvuldig uitgevoerde tekening of applique te prijzen, stellen ouders hun kind bloot aan verschillende risico's tegelijk: ten eerste zal het kind na het naar school gaan geconfronteerd worden met een meer adequate en kritische beoordeling van zijn inspanningen, en ten tweede de mening van volwassen leden kunnen ophouden gezaghebbend te zijn. Onder de meest ongunstige combinatie van omstandigheden kan een kind, dat uit de hemel op de aarde is gevallen, de ouders terecht ervan beschuldigen dat zij verantwoordelijk zijn voor sommige van zijn problemen.
Bij de beslissing om uw kind te vertellen dat hij de beste is, is het belangrijk om zijn reactie te volgen. Als de vraag hoe "goed" of zelfs "beter dan anderen" is, te acuut is, moet u nadenken over het veranderen van uw tactiek.
Aan de andere kant moeten ouders en andere gezinsleden in verschillende omstandigheden een 'veilige basis' voor het kind bieden. Zelfs als iets niet lukt, is het integendeel onaanvaardbaar om het kind te vertellen dat hij "de slechtste" of zelfs "dom" is. Zoals moderne westerse psychologen die gespecialiseerd zijn in relaties met de jongere generatie aanbevelen, moet elke kritiek worden gecombineerd met lof. Je hoeft er alleen maar over na te denken, en bijna altijd kun je een manier vinden om "de pil zoeter te maken". Heeft het kind niet meteen leren veters strikken of aankleden, kan het een half uur of zelfs een uur niet volhouden? Voordat je een uitbrander krijgt, moet je onthouden hoeveel tijd de moeder of vader aan het kind heeft besteed om deze of gene vaardigheid onder de knie te krijgen? En herinner het kind er dan voorzichtig aan - hij kan tenslotte zo goed met sommige taken om. Gisteren nog hielp mijn dochter haar moeder met het vegen van de vloer en het verzamelen van kranten - ongetwijfeld zal zo'n slim meisje, als ze een beetje oefent, gemakkelijk leren iets zelf te doen.
"Er zijn allerlei soorten moeders nodig", en kinderen?
Volgens een aantal experts is het veel effectiever voor ouders om niet te zeggen dat hun "kind de beste ter wereld" is, maar dat de baby (en zeker een tiener!) onder alle omstandigheden "de beste zal zijn". voor hun dierbaren". Het opgroeiende kind zal dus weer pijnlijke gevoelens na mislukkingen kunnen vermijden, en zal ook verzekerd zijn tegen het feit dat, door eventuele fouten, ouders van gedachten over hem kunnen veranderen.
Het kind moet worden geprezen en geleerd om van overwinningen te genieten. Het is echter net zo belangrijk om het kind te leren moeilijkheden te overwinnen en mislukkingen te ervaren, want alleen degene die helemaal niets doet, vergist zich niet.
Tegelijkertijd zijn de overwinningen en prestaties van het kind erg belangrijk, ze moeten worden geconsolideerd. Heeft een zoon of dochter de eerste plaats behaald in een wedstrijd of een prijs gewonnen in een sportwedstrijd? Het is de plicht van de ouders om hun trots op hun kind te uiten, in de vreugde van het kind te delen en hem ook te helpen niet tevreden te zijn met wat al is bereikt. En in dergelijke situaties is het heel gepast om nog eens te zeggen wie echt 'het beste meisje ter wereld' of 'de aardigste jongen ter wereld' is. Psychologen raden ouders ook aan zich op hun gevoelens te concentreren. Dat wil zeggen, een moeder, tevreden met het succes van het kind, kan hetzelfde zeggen, maar in een andere vorm - bijvoorbeeld: "toen ik je opgeruimde kamer zag (vijf voor een kwart, enz.), Voelde ik me de gelukkigste moeder ter wereld."
