Autisme is een stoornis die zich uit in het onvermogen van het kind om sociale banden aan te gaan. Het dompelt de baby in zichzelf onder, laat hem handelingen en daden verrichten die voor de mensen om hem heen onbegrijpelijk zijn. Autisme kan zich zowel in milde vormen manifesteren, wanneer het kind bij het eerste onderzoek absoluut gezond lijkt te zijn, als in ernstige vormen, gekenmerkt door duidelijke tekenen van mentale handicaps.
Een andere vorm van perceptie
Vanaf het allereerste begin van het leven komt de manier waarop een kind met autisme zijn relaties met anderen opbouwt tot uiting in zeer vreemde manifestaties, dit geldt zowel voor buitenstaanders als voor hun eigen moeder. Kinderen kunnen de aanwezigheid van andere mensen gewoon niet opmerken, weigeren met hun leeftijdsgenoten te spelen, hebben communicatiestoornissen, afwijkingen van de normale ontwikkeling van het spraakapparaat en hebben een slechte controle over hun eigen ledematen.
Autistische mensen zijn vaak niet in staat een dialoog aan te gaan of hun gedachten duidelijk te uiten, hun uitdrukkingen en zinsfragmenten veroorzaken moeilijkheden, zelfs voor familieleden en vrienden. Ze letten niet op de stem, vermijden oogcontact.
Autistische kinderen worden gekenmerkt door een verhoogde gevoeligheid voor omgevingsverschijnselen, het kunnen zowel tactiele als zintuiglijke sensaties zijn. De patiënt verdraagt mogelijk niet het gevoel dat kleding de huid raakt, heeft een hekel aan lopen op het gras of zand met blote voeten, en is zich scherp bewust van luidruchtige gezelschappen of muziek. In de regel lijden autistische mensen aan acute fobieën, ze zijn bang voor gesloten deuren, water, zoemen, uitbraken.
Socialisatie en afwijzing
Zulke kinderen reageren vaak heel vreemd op alledaagse dingen of gebeurtenissen die velen kennen, omringen zich met allerlei rituelen: ze eisen alleen een bepaalde handdoek te gebruiken, lezen alleen bepaalde boeken of tijdschriften, vragen om hetzelfde voedsel te koken.
Het kind kan dezelfde acties herhalen, bijvoorbeeld heen en weer zwaaien, friemelen met vingers, haar. Alle pogingen van anderen om het te stoppen veroorzaken onredelijke agressie.
Autistische mensen zijn gefixeerd op draaiende en losdraaiende voorwerpen, ze kunnen uren zitten voor dezelfde simpele handeling. Een heel vreemde manifestatie van autisme is een onredelijke liefde voor dingen, een kind kan hartstochtelijk houden van een paperclip, een stuk papier, een potlood.
Autistische kinderen hebben, in tegenstelling tot gewone kinderen, de constante aanwezigheid van hun ouders niet nodig, volgen hun hielen niet, kunnen urenlang alleen zitten, zijn gierig met de emoties die ze tonen door te huilen, schreeuwen of gebaren.
Ondanks al het bovenstaande kunnen autistische kinderen niet dom worden genoemd, velen van hen vertonen speciale talenten in wiskunde, muziek, schilderen.
