Het kind kent de betekenis van de woorden "ik" en "wij" op 3-jarige leeftijd. "Wij" aanvankelijk - hij en ouders, later - hij en leeftijdsgenoten. Het kind wordt leergierig, probeert iedereen om hem heen te leren kennen, hij kan al zijn gevoelens en ervaringen beschrijven met woorden en gebaren. Nu kan hij volledig zelfstandig spelen zonder constant toezicht van volwassenen.
Veel mensen merken dat zelfs in een liefdevol en vriendelijk gezin een kind de voorkeur geeft aan een van de ouders. Als een van de ouders overdag niet genoeg tijd heeft om met het kind te communiceren, besteed het dan 's avonds voor het naar bed gaan: lees een sprookje, vraag wat er vandaag is gebeurd. Als dit niet gebeurt, worden kinderen rusteloos en humeurig om de aandacht van volwassenen te trekken. Ouders moeten bereid en in staat zijn om een half uur uit te trekken om met hun kinderen te communiceren.
De meest voorkomende angsten tussen 3-5 jaar zijn besloten ruimtes, eenzaamheid en duisternis. De belangrijkste taak voor ouders in deze periode is het voorkomen van het ontstaan van angsten. Het is de moeite waard om meer tijd met het kind door te brengen, hem op tijd te kalmeren en uit te leggen dat er niets is om bang voor te zijn.
Soms begint het kind alles te doen zoals het wil, koppig, luistert niet naar volwassenen. Door zijn gedrag laat hij zien dat hij niet langer een klein hulpeloos kind is, maar iemand met een bepaalde mening. Natuurlijk hoeven ouders hun onschuld niet te bewijzen door te schreeuwen, maar integendeel, het is voldoende om (niet altijd de waarheid) te vertellen wat er kan gebeuren na deze of gene actie. Het belangrijkste is om het niet te overdrijven, zodat de "babayka" niet wordt toegevoegd aan de angsten van het kind. U kunt in de praktijk de "juistheid" van het kind laten controleren door hem bijvoorbeeld een hete waterkoker of een strijkijzer te laten aanraken (uiteraard binnen redelijke grenzen). Het kind zal, nadat het ervoor heeft gezorgd dat u de waarheid spreekt, meer bereid zijn om naar uw woorden en meningen te luisteren.
Soms verandert een kind dat zich goed gedraagt, graag met zijn moeder speelt en naar sprookjes luistert, in een oncontroleerbare pestkop: hij slaat zijn moeder, gooit met speelgoed en weigert categorisch te gehoorzamen. Het is noodzakelijk om dergelijk gedrag onmiddellijk te onderdrukken, want over een paar jaar zal het te laat zijn.
Als een kind scheldwoorden en vloeken uitspreekt, bedenk dan waar hij ze vandaan heeft. Mogelijk moet u de spraak zelf controleren. Leg uit dat het in uw familie niet gebruikelijk is om dat te zeggen.
Onthouden! Het belangrijkste bij de opvoeding is dat kinderen niet merken dat ze worden opgevoed.
