Vriendschap tussen een man en een vrouw ontwikkelt zich vaak tot iets meer. Door iemand met de meest intieme gedachten en verlangens te vertrouwen, loop je het risico een belangrijker deel van zijn leven te worden, of je dat nu leuk vindt of niet.
Het is geweldig om een goede vriend aan je zijde te hebben. Ik schaamde me helemaal niet voor het feit dat hij vier jaar jonger was. Jong, vrolijk, charismatisch. We vonden een gemeenschappelijke taal vanaf de eerste dag dat we elkaar ontmoetten. Gelijkaardige interesses, spiegelachtig karakter, sprankelende humor. Het gebeurde echter zo dat onze eenjarige vriendschap op een gegeven moment uitgroeide tot intimiteit. De eerste gedachten waren dat we een grote fout hebben gemaakt, je moet het gewoon vergeten en alles terugbrengen naar af. Maar we konden niet stoppen. Dag na dag kwamen we dichterbij. Overdag wandelingen in de bittere koude, hete thee en tv-shows in de avond, praten tot het ochtendgloren. Hij besloot dat het geweldig zou zijn als we samen konden leven. Ja, het was zijn keuze. Hier is slechts één amendement: "Ik zal van niemand kunnen houden. En ik kan ook niet bij iemand zijn. Ik wil je geen pijn doen, dus laten we samenleven, maar vrienden blijven. De naasten. Wij een vrijblijvende relatie zal hebben."
Tot over mijn oren verliefd zijn, was ik het daar natuurlijk mee eens. In die tijd stelde ik mezelf voor dat het beter is om naast hem in slaap te vallen, ook al moet je het met iemand anders delen, dan helemaal zonder hem te zijn. "Ik ben geen dom meisje. Laten we een beetje leven, hij zal zien wat een geweldige gastvrouw ik ben, loyaal en zorgzaam, en daar is het niet ver van wederkerigheid", dacht ik.
We huurden een klein gezellig appartement, spraken af om het samen te betalen. Ze besloten ook om de algemene begroting te vermijden. De voordelen van ons samenleven waren de afwezigheid van conflicten, geschillen, verduidelijking van relaties. Niemand is niemand iets verschuldigd. In theorie kunnen we ons allebei de communicatie met het andere geslacht veroorloven.
Maar deze voordelen suggereerden zich logisch. Wat had ik zijn dagelijkse zin moeten horen: "Schat, we zijn vrienden met jou." Ik glimlachte, keek hem in de ogen, en toen hij de drempel verliet, at ik mezelf op met gedachten over waar en met wie hij nu tijd doorbracht. Nee, hij kwam altijd thuis om de nacht door te brengen. Ik heb van hem nooit de geur van andermans vrouwenparfum opgemerkt. Ik wist zelfs dat hij bij onze wederzijdse vriend was. Maar deze gedachten werden steeds indringender. De bottom line … de bottom line is moeilijk te definiëren, omdat onze relatie nog steeds aan de gang is.
Denk, vlak voordat je op zo'n avontuur gaat, goed na of je genegenheid of zelfs verliefdheid zulke zenuwen en krachten waard is.
