"Binnenkort naar school!", - affiches met netjes geklede eersteklassers schitteren vrolijk. En jouw "skoroshkolnik" ziet er niet uit als een van deze. Schadelijk, grimmig en koppig. Hoe om te gaan met een schurk zonder hem te schaden?
Een kind van 6-8 gaat door een nieuwe leeftijdscrisis. Dit komt door de overgang van spel naar leeractiviteiten. Het kind wil leren, wil volwassen zijn, wil nuttig zijn. En volwassenen zien hem nog als een baby en willen geen rekening houden met zijn mening.
Je wordt geconfronteerd met ongehoorzaamheid, onwetendheid, leugens, koppigheid en capriolen, haast je niet om het kind te straffen. Als je te hard en veeleisend bent, kan dit zijn zelfrespect negatief beïnvloeden, maar als je hem "op zijn oren laat staan", kan dit gevaarlijk zijn voor zijn gezondheid en leven. Net als bij andere leeftijdscrises, heb je geduld en flexibiliteit nodig.
Hoe flexibeler je bent, hoe rustiger en onmerkbaarder de crisis voorbij gaat. Overmatige assertiviteit en ernst daarentegen verhogen onaangename symptomen.
Prijs uw kind als er iets is om voor te prijzen. Zoek naar redenen: “Je hebt zo mooi geschilderd. / Je hebt de vloer zo schoon gewassen. / Je danst zo goed. Als deze woorden oprecht worden uitgesproken, geven ze het kind vertrouwen in zichzelf.
Laat hem zijn territorium en persoonlijke bezittingen beheren, geef meer vrijheid van handelen. Laat hem kiezen hoe hij meubels in de kamer plaatst, welke dingen en briefpapier hij voor de school koopt. Als het kind geen huiswerk wil maken of een verzoek niet wil vervullen, kun je hem niet dwingen, maar zeggen wat er zal gebeuren als hij dat niet doet. Laat hem beslissen. Als je je huiswerk niet maakt, geeft de leraar je een slecht cijfer. Als hij zijn tanden niet poetst, moet hij naar de tandarts. Helpt mama niet - papa zal van streek zijn. Meestal maken kinderen de juiste keuze, zo niet vanaf de eerste, dan vanaf de tweede keer.
Wen aan het nieuwe regime niet vanaf 1 september, maar vanaf midden in de zomer. Dan wordt het gemakkelijker om 's ochtends naar school te gaan. Leer je je portfolio in te pakken en 's avonds dingen voor te bereiden. Deze gewoonte zal het kind zijn hele leven lang van pas komen.
Voor elke slechte daad kun je een bepaalde (niet erg strenge) straf vaststellen. Dan weet het kind waar het zich op moet voorbereiden. Als je straft en niet straft voor slecht gedrag, wordt je minder eerlijk in de ogen van het kind. Er moet een zekere consistentie en consistentie zijn. In verwarrende situaties kun je het kind uitnodigen om een straf voor zichzelf te bedenken.
Om onafhankelijkheid te tonen en verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen, kunt u uw kind de zorg voor een huisdier of kamerplanten toevertrouwen. Het verzorgen van een huisdier of een bloem zal uw kind een zeer waardevolle ervaring bezorgen.
Bekritiseer hem niet voor zijn mislukkingen, vooral niet voor schoolmislukkingen. Uw ontevredenheid over academische prestaties zal uw kind doen denken dat er niet meer van hem wordt gehouden. Vroeger werd er immers niets van hem verlangd.
Als je iets negatiefs beoordeelt, geef het dan aan de actie, niet aan het kind. Het is niet nodig om te zeggen "je bent slecht", te zeggen "je hebt slecht gehandeld", enz. Leg uit waarom het slecht is en hoe je het goed kunt doen.
