Ze probeerden duizenden jaren geleden het concept 'bewustzijn' te definiëren. Met de ontwikkeling van het filosofische onderwijs verschenen er veel afzonderlijke stromingen en scholen die hun eigen methoden hadden bij de studie van het fenomeen. Er is nog steeds geen duidelijke objectieve definitie van bewustzijn, zijn structuur.
Het probleem van het bewustzijn is bestudeerd en wordt door verschillende takken van de filosofie bestudeerd. Als we het ontologische aspect beschouwen, dan moet je om de vraag te beantwoorden de oorsprong, structuur, relatie met het onbewuste en zelfbewustzijn kennen. Je zult ook de relatie tussen materie en bewustzijn moeten ophelderen. Dit is een vrij complex proces dat objectiviteit vereist.
Drie benaderingen om het concept 'bewustzijn' te bestuderen
Er zijn drie hoofdbenaderingen voor de studie van bewustzijn. Elk van hen heeft zijn eigen positieve aspecten en nadelen. Samen kunnen ze een min of meer duidelijk beeld geven.
Epistemologisch aspect. In dit geval worden cognitieve vaardigheden bestudeerd, waardoor het individu nieuwe kennis kan verwerven.
Axiologische benadering. Bewustzijn wordt gezien als een holistische natuur.
Praxeologische benadering. Op de voorgrond staan aspecten van activiteit. Speciale aandacht wordt besteed aan de verbinding van het bewustzijn met het menselijk handelen.
Definitie van het concept 'bewustzijn' in de filosofie
In de filosofie kan bewustzijn worden gedefinieerd als het hoogste vermogen tot mentale reflectie van de omringende realiteit. Bewustzijn is uniek voor de mens. Bewustzijn kan geen emotieloze, emotieloze weerspiegeling zijn van de innerlijke of uiterlijke wereld. Het is noodzakelijk om over het fenomeen bewustzijn te spreken als over ervaring en kennis tegelijkertijd, die zich in het individu voordoen.
Er is een andere definitie van bewustzijn - als een doelgerichte weerspiegeling van de omringende werkelijkheid, op basis waarvan het gedrag wordt gereguleerd. Het menselijk denken ging lange tijd naar dit idee van bewustzijn. Tegelijkertijd waren het onbewuste en het bewuste lange tijd één, niet gescheiden. Bewustzijn wordt vaak gelijkgesteld met intelligentie en denken.
Het grote probleem voor de scheiding van bewustzijn, de definitie ervan is dat bij elke bewustzijnsdaad de uniciteit en originaliteit van een persoon instort. Bewustzijn wordt uitgedrukt in letterlijk elke menselijke manifestatie. Volgens Nietzsche kan het niet los worden gezien van de levenservaring. Het moet samen met het worden bestudeerd.
De structuur van bewustzijn
De filosofie beschouwt bewustzijn als een integraal systeem. In elke afzonderlijke filosofische trend heeft het echter een heel andere structuur. A. Spirkin identificeert bijvoorbeeld drie hoofdgebieden: cognitief, emotioneel, wilskrachtig.
Maar C. G. Jung identificeert al vier functies van het bewustzijn, die zich op bewust en onbewust niveau manifesteren: denken, gevoelens, sensaties, intuïtie.
Tot nu toe proberen filosofen een duidelijke structuur van het bewustzijn te geven, maar dit alles gebeurt tot op zekere hoogte subjectief.
