Dubbele standaarden is een term die het verschil aangeeft in de beoordeling van vergelijkbare of identieke acties die door verschillende mensen worden uitgevoerd. Sommigen beoordelen anderen op een bevooroordeelde manier en laten persoonlijke houdingen ten opzichte van individuen hun opvattingen over hun acties beïnvloeden.
Zowel hele groepen mensen, die door elk kenmerk verenigd zijn, als individuele individuen kunnen last hebben van vooringenomen beoordeling. Er zijn verschillende redenen voor het bevooroordeelde oordeel van een persoon over de daden en woorden van anderen.
Perceptie
Dubbele standaarden treden op wanneer een persoon twee identieke acties van mensen in verschillende landschappen beschouwt. Door verschillende omstandigheden die deze personen op geen enkele manier hiertoe konden dwingen en niet anders, en ook vanwege hun persoonlijke kenmerken, zien hun acties er voor de bevooroordeelde kijker anders uit.
Twee mensen plegen bijvoorbeeld een even verachtelijke daad - ze stellen een collega aan. Slechts één van hen had eerder ruzie met hem gehad in het bijzijn van het collectief, terwijl de ander alles rustig deed. Voor sommigen zullen de acties van de eerste persoon eerlijker lijken: hij toonde meteen zijn houding. Anderen zullen geloven dat de tweede persoon onbedoeld gemeenheid heeft begaan, omdat er geen zichtbare voorwaarden voor hem waren.
Ook kan perceptie afhangen van wie aan wiens kant staat. Een en dezelfde massa-gebeurtenis - een soort botsing of conflict, verschillende mensen zullen op verschillende manieren beschrijven.
Als ze aan weerszijden van de barricades staan, kunnen hun verhalen compleet anders zijn.
Houding
De beoordeling van handelingen of woorden hangt ook af van de persoonlijke sympathie van de rechter. De beoordelaar kan zachter en meer neerbuigend zijn voor de acties van zijn vriend of zijn eigen acties. Lafheid kan worden beschouwd als voorzichtigheid, afhankelijkheid kan een onschuldige zwakte worden genoemd, een neiging tot roddelen - gezelligheid.
Tegelijkertijd zijn anderen soms niet zo aardig voor hun vijanden of vreemden. Als ze tijdens het transport worden aangeraakt, dan zeker met opzet, vanwege slechte manieren en agressiviteit. En als een onbekende persoon echt niet in zijn soort is, is dat niet omdat hij een slechte dag heeft gehad of omdat er verdriet is gebeurd, maar vanwege zijn volledige ontoereikendheid.
Afhankelijk van hoe je over de persoon denkt, kun je hem voor hetzelfde prijzen of veroordelen. Je vergeeft sommige mensen veel, terwijl je anderen meteen opschrijft in de status van vijanden. Dit is dubbele standaard. Ze kunnen niet worden vermeden, omdat een persoon niet onverschillig kan zijn voor alles en absoluut objectief kan zijn.
Het komt voor dat de beoordelaar onbewust een paar meer gepleegde in het verleden toevoegt aan een handeling van een persoon, wat automatisch zijn schuldgevoel vergroot.
Gelijkwaardigheid
Ten slotte is de meest grove en wijdverbreide uitdrukking van dubbele standaarden discriminatie van hele bevolkingsgroepen. Het kan bijvoorbeeld plaatsvinden op basis van nationaliteit, ras, religie, seksuele geaardheid, sociale status van mensen.
Om de een of andere reden wordt wat iemand doet, om de een of andere reden, verergerd door de kleur van zijn huid, wie hij werkt en hoeveel geld hij heeft. Zulke dubbele standaarden zullen alleen verdwijnen als alle mensen het recht van anderen op hun eigen keuze erkennen, en ook anderen niet beoordelen op hun uiterlijk.
