Experts beweren dat de mate van toekomstig succes van kinderen wordt bepaald door opvoedingsgesprekken. In de drukte van alledag hechten veel mama's en papa's geen belang aan simpele gesprekken met een kind. Terwijl ze formele zinnen verwerpen, blijven ouders werken en brengen kinderen hun dagen alleen door met hun eigen gedachten, die niet tot uiting komen in gezinsdialogen.
Waarover en hoe praten?
Natuurlijk communiceert iedereen in het gezin met elkaar. De enige vraag is hoe lang de communicatie duurt, of de dialoog volledig is. Psychologen, wiens professionele activiteiten op het gebied van kindertijd en adolescentie liggen, beschouwen twee soorten communicatie in het gezin tussen ouders en hun kind. Zinnen die op een geordende toon worden uitgesproken, kenmerken de zakelijke stijl van spraakgedrag in gesprekken met kinderen. Zich beperkend tot dergelijke communicatie, terughoudend en gierig met de emoties van moeders en vaders belemmeren de cognitieve ontwikkeling van kinderen. Het kind begrijpt de rijkdom van de taal door de opgebouwde dialoog van de volwaardige deelnemers aan de communicatie.
Ouders moeten vermijden om spraak te vereenvoudigen en woordenschat te minimaliseren. Het is dit soort communicatie dat de taalvaardigheid van het kind zal vormen. Uitzonderlijk functionele communicatie met kinderen beperkt de spraak en heeft een nadelig effect op toekomstige studies: er is niet voldoende woorden om gedachten te uiten, het vermogen om een dialoog op te bouwen wordt niet gevormd. Kinderen van wie de ouders sociaal zijn en afgestemd op de maximale kennis van hun kind, overwinnen dergelijke psychologische en taalkundige barrières niet.
We bespreken wat er gebeurt
Een kind dat kwaliteitscommunicatie van zijn ouders ontvangt, heeft bepaalde voordelen ten opzichte van zijn leeftijdsgenoten. Vertrouwelijke en sympathieke gesprekken geven vertrouwen aan kinderen, ontwikkelen vertrouwen in de kracht van gezinswaarden. Een kind dat interessant is voor ouders en niet beperkt is in de communicatie met dierbaren, is harmonieus en succesvol. Tien jaar geleden voerden wetenschappers en psychologen een experiment uit waarbij moeders met hun kinderen spraken over verschillende levensgebeurtenissen.
Het moest het gesprek zo opbouwen dat de nadruk in de vraag van de volwassene op een specifiek object of onderwerp werd gelegd. De bevindingen bevestigden de kwaliteit van deze dialogen. Naast het ontwikkelen van het geheugen, het actualiseren van gebeurtenissen, gebruikte het kind een verscheidenheid aan memorisatiestrategieën in gesprekken. De emotionele band tussen gezinsleden wordt versterkt door warme communicatie. Op deze manier helpt de opgebouwde dialoog het kind om de waarden van volwassenen te accepteren, om vertrouwen te hebben in de correctheid van zijn ouderen uit de kring van naaste mensen.
