Constante rivaliteit tussen geliefden leidt niet altijd tot de ineenstorting van de relatie. Integendeel, het kan soms zelfs de interesse van mensen in elkaar opwekken, ze naar het beste laten streven en voortdurend verbeteren. Wanneer rivaliteit zich echter ontwikkelt tot een "wapenwedloop", wanneer iedereen zoveel mogelijk probeert te verdienen, sneller de carrièreladder wil beklimmen, enz., of zelfs in een soort familieoorlog, is het de moeite waard om zo snel mogelijk maatregelen te nemen om de relatie behouden.
Goede concurrentie maakt mensen beter. Als de vrouw het succes van haar man ziet, begint ze het soms twee keer te proberen. Op dezelfde manier probeert een echtgenoot, die heeft vernomen dat zijn geliefde is verhoogd in salaris, soms zelf loonsverhoging te krijgen. Lovers-rivalen zijn in dergelijke gevallen in de regel succesvol, slim en goed gelezen. Ze houden hun uiterlijk in de gaten en proberen elkaar te evenaren. Constante rivaliteit laat gevoelens niet vervagen en helpt een man en een vrouw om vele jaren samen te leven zonder elkaar moe te worden. In zo'n relatie winnen man en vrouw om de beurt, en hierdoor behouden ze een hoog zelfbeeld en respect voor elkaar. Het is voor zo'n relatie dat degenen die in hun zielsverwant niet alleen een geliefde zien, maar een rivaal, ernaar moeten streven.
Helaas is de relatie in dergelijke paren vaak volgens een ander schema opgebouwd. Met hun prestaties proberen geliefden elkaar soms te vernederen, om de partner te bewijzen dat hij in alles slechter is, wat betekent dat hij moet gehoorzamen. Elk eigen falen in dergelijke situaties wordt als een tragedie ervaren, en het constante verlangen naar zelfverbetering wordt alleen verklaard door de angst om te verliezen en het geven van een nieuwe reden voor spot. Je kunt proberen een dergelijke relatie op te lossen door te leren gemakkelijker om te gaan met de overwinningen van de parterre en je nederlagen, maar beide geliefden moeten de houding veranderen, anders zal de situatie niet verbeteren. Een andere optie is om niet te letten op overeenkomsten, maar op verschillen. Als de man bijvoorbeeld constant wint op één gebied, moet de vrouw iets nieuws doen, iets waarin ze haar partner overtreft.
Er is nog een ander soort rivaliteit, die niet gebaseerd is op vooruitgang, maar eerder op achteruitgang. In dergelijke paren maken een man en een vrouw voortdurend ruzie over wie meer investeert in het gezinsbudget, wie meer moe wordt, wie vaker onaangename huishoudelijke taken moet doen, enz. Er ontstaan voortdurend schandalen op basis van zo'n vreemde rivaliteit: de man weigert de vuilnis buiten te zetten, en verzekert dat hij meer vermoeid raakt op het werk, en zijn vrouw maakt ruzie met hem en stopt uit wraak met afwassen. Wederzijdse verwijten worden alleen maar sterker met het verschijnen van een kind: iedereen is er zeker van dat hij meer tijd aan de baby besteedt, dat hij meer van hem houdt en hem correcter opvoedt. Er ontstaan "competities", waardoor het kind ook lijdt, omdat ouders meer tijd besteden aan rivaliteit en geschillen dan aan de zorg voor de baby. Het is belangrijk om te onthouden dat in dergelijke situaties de angst voor kwetsbaarheid, de wens om nodig te zijn, vaak achter de verwijten schuilgaat. Door zijn vrouw te vertellen dat ze te weinig tijd met haar gezin doorbrengt en geen aandacht schenkt aan het kind, wil de man soms zeggen dat hij mist en droomt van een sterk, vriendelijk gezin. Leer zulke dingen direct te zeggen en de hints van anderen te begrijpen, en er zal geen reden zijn voor concurrentie.
