Het is een raadsel waarom we de enige kiezen uit een veelvoud aan potentiële partners. Wetenschappers hebben verschillende verklaringen waarom dit gebeurt.
In de afgelopen millennia is de aard van de partnerkeuze niet veel veranderd. Vrouwen laten zich nog steeds leiden door de sociale status van mannen, en mannen op hun beurt door de fysieke aantrekkelijkheid en jeugdigheid van vrouwen.
Maar aan de andere kant geloven veel wetenschappers dat het momenteel sociale, en niet biologische, voorwaarden zijn die een beslissende rol spelen bij de vorming van een paar. Het is waar dat vrouwen in de eerste plaats letten op de status van een man in de samenleving, maar alleen zolang de zakelijke kwaliteiten van een vrouw niet worden aangemoedigd. Zodra dit gebeurt, kijken vrouwen ook naar fysieke aantrekkelijkheid, jeugd en persoonlijke kwaliteiten.
In de moderne samenleving werken beide partners aan het vormen van een gemeenschappelijk budget. Goed kunnen koken en wassen speelt niet langer een beslissende rol, zoals in de vorige eeuw. Dit voorbeeld laat duidelijk zien hoe culturele normen in de samenleving veranderen en hoe ze van invloed zijn op wat we aantrekkelijk of niet aantrekkelijk vinden.
Een van de factoren die het ontstaan van wederzijdse sympathie beïnvloeden, is het vermogen om elkaar constant te zien. Natuurlijk kennen we allemaal gevallen waarin een dergelijke nabijheid conflicten en ruzies veroorzaakte, maar dit is eerder een uitzondering op de regel. Het is het constante contact dat de reden is voor zulke frequente romances op het werk of op school. Constante communicatie mondt eerst uit in vriendschap en dan vaak in romantische relaties.
Ook fysieke aantrekkelijkheid speelt een belangrijke rol. Ieder mens heeft zijn eigen opvattingen over schoonheid, die deels worden gedicteerd door de normen die in de samenleving gelden. Maar toch worden speciale voorkeuren voor een of ander type op onbewust niveau gegeven. Als we een persoon leuk vinden, streven we ernaar hem beter te leren kennen en daarmee het portret te voltooien om te begrijpen hoeveel hij op ons ideaal lijkt.
Persoonlijke kwaliteiten worden vooral gewaardeerd in een partner. Luistervermogen, vriendelijkheid en oplettendheid zijn vaak beslissende argumenten bij het evalueren van 'leuk of niet leuk'.
En tot slot worden vergelijkbare karakter- of uiterlijke kenmerken door ons positief beoordeeld. We voelen ons aangetrokken tot mensen zoals wij. Het is vaak makkelijker om met zo iemand te communiceren, hij lijkt bij ons dezelfde taal te spreken. Bovendien plegen we op deze manier een psychologische overdracht. Wij denken: "Deze persoon is mooi, hij lijkt erg op mij. Dus ik ben ook mooi." Wie wil er niet mooi zijn?
