De 3e week van de zwangerschap is de periode waarin de aanstaande moeder in de meeste gevallen niet eens weet van zwangerschap. Hoewel er al een klein leven is begonnen.
Foetus bij 3 weken zwangerschap
Op dit moment is het ongeboren kind nog moeilijk een kind te noemen. Vanaf het moment van bevruchting ging er ongeveer een week voorbij, waarin de bevruchte eicel langs de eileider bewoog en in de baarmoederholte terechtkwam. Tijdens deze week wordt het ongeboren kind een zygote genoemd. Gedurende deze week waren de cellen voortdurend aan het delen. Eerst werden twee cellen gevormd, toen vier, toen 16, enzovoort. Dit proces is lange tijd bestudeerd. Artsen, embryologen en reproductologen zien het voortdurend in de protocollen van in-vitrofertilisatie.
Tijdens het passeren van de eileider verandert de zygote in een morula. En de blastocyst is al in de baarmoederholte gekomen. De afmetingen zijn ongeveer 0,1 millimeter. En nu is het haar taak om zich te hechten aan het baarmoederslijmvlies van de vrouw. Dit proces, hoewel het zo klein lijkt, is een van de belangrijkste. Immers, als de blastocyst op de verkeerde plaats is bevestigd (in de eileider of in de zak gevormd na tubectomie), dan heeft de vrouw later dringend een gynaecologische operatie nodig.
Helaas schiet ongeveer 75% van de bevruchte eieren geen wortel. De volgende redenen kunnen hieraan bijdragen:
- Celdelingsdefecten.
- Hormonale stoornissen bij een vrouw.
- Ziekten die verband houden met het endometrium (ontsteking, endometritis, endometriumhyperplasie, hypoplasie, neoplasmata, enz.).
- Seksueel overdraagbare aandoeningen.
- Infecties in het lichaam van een vrouw.
- Spanning.
In sommige gevallen kan de blastocyst zich niet zonder reden aan het endometrium hechten. Daarom kan een vrouw, zelfs met IVF, er niet zeker van zijn dat zwangerschap zeker zal komen.
Als de blastocyst niet hecht, wordt het in dit stadium niet als een miskraam beschouwd. De vrouw weet niet eens dat ze praktisch zwanger was, de cellen zullen gewoon het lichaam verlaten samen met het begin van de menstruatie.
Als alles goed gaat, verhoogt de blastocyst, die in de baarmoederholte is gefixeerd, elk uur het aantal cellen in zichzelf. Bovendien is het interessant dat deze cellen universeel zijn. Elk van hen kan in de toekomst zowel de lever als de maag en zelfs de huid worden.
Wanneer het aantal cellen toeneemt tot de vereiste grootte, begint de blastocyst te verlengen en komt in het stadium van de embryonale schijf. Tegen het einde van deze week zal de schijf stollen en zal de kop zich aan het ene uiteinde beginnen te ontwikkelen, en de staart van het embryo aan het tweede.
Gedurende drie weken ziet het lichaam van de aanstaande moeder het ongeboren kind als een vreemd lichaam en probeert het ervan af te komen. Als de baby deze moeilijkheden overwint, betekent dit dat er binnen 9 maanden een nieuwe persoon zal worden geboren.
Hoe voelt een vrouw zich als ze 3 weken zwanger is?
Op dit moment weet de aanstaande moeder nog niet van het bestaan van een nieuw leven in zichzelf. Volgens de vrouwelijke kalender is er nog ongeveer een week tot het einde van de menstruatiecyclus. En een vrouw kan alle mogelijke symptomen van zwangerschap afwerpen op het premenstrueel syndroom.
Zodra het embryo aan de baarmoeder is vastgemaakt, beginnen het lichaam en de hormonale niveaus zich te herstructureren. Als gevolg hiervan kan een vrouw de volgende veranderingen in haar toestand ervaren:
- Lichte stijging van de algehele lichaamstemperatuur. Het kan zoveel mogelijk oplopen tot 37,5 °C. De temperatuurstijging gaat gepaard met een toename in het lichaam van het hormoon progesteron.
- Vermoeidheid.
- Door de sprong in hormonen kunnen er puistjes ontstaan en kan het huidtype veranderen.
- Prikkelbaarheid en emotionele instabiliteit. Tranen zijn mogelijk vanwege elk klein ding.
- Lichte trekkende pijn in de onderbuik.
- Misselijkheid en intolerantie voor geuren.
Naast al het bovenstaande kunnen de borsten van een vrouw opzwellen. Ze kan vaak naar het toilet. Over het algemeen lijkt de aandoening erg op het premenstrueel syndroom.
Wat voor soort afscheiding kan verschijnen na 3 verloskundige weken?
Tijdens de periode van blastocystimplantatie kan bloeding optreden. Het slijmvlies van het endometrium wordt op dit moment blootgesteld, waardoor de integriteit ervan wordt verstoord. Schepen kunnen op dit moment ook lijden. Hun belangrijkste verschil met menstruatiebloedingen is het begin. Aanhechting van blastocysten vindt ongeveer 6-12 dagen na de eisprong plaats. En de menstruatie begint pas na 14 dagen.
Ook kan implantatiebloeding gemakkelijk worden onderscheiden van menstruatie door de volgende kenmerken:
- De duur van je menstruatie is gemiddeld 3 tot 6 dagen. Het bloeden van een implantaat duurt slechts enkele uren. In zeldzame gevallen kan de duur ervan worden verlengd tot maximaal twee dagen.
- De intensiteit van de bloeding als gevolg van implantatie is erg zwak. Er kunnen maar een paar druppels bloed op uw ondergoed zitten. Menstruatie is veel sterker.
- De bloedkleur tijdens implantatie varieert van lichtroze tot lichtbruin.
Al het bovenstaande is typerend voor het normale verloop van de zwangerschap. Als implantatie buiten de baarmoeder plaatsvindt, kunnen de volgende symptomen optreden:
- Tijdens implantatie kunnen scherpe snijdende pijnen in de onderbuik optreden.
- De highlight kleur wordt bruin. Dit komt door het feit dat bloed door de eileiders gaat en wordt geoxideerd voordat het weggaat.
- Ernstige duizeligheid en misselijkheid kunnen optreden.
Naast menstruatie- en implantatiebloedingen, kan het verschijnen van bloed uit het genitaal kanaal een symptoom zijn van een van de volgende ziekten en aandoeningen:
- Seksueel overdraagbare aandoeningen.
- Verwondingen na geslachtsgemeenschap.
- Vaginose, ontsteking in de baarmoederholte en endometriose.
- Neoplasmata.
- Vroege miskraam.
- Hormonale aandoeningen.
Daarom is het bij bloedingen buiten de menstruatieperiode de moeite waard om contact op te nemen met een gynaecoloog.
Kan een zwangerschapstest worden gedaan in de 3e week van de zwangerschap?
Op het moment dat de blastocyst aan de baarmoeder is bevestigd, begint de afgifte van een speciaal hormoon van zwangere vrouwen - humaan choriongonadotrofine. Het is dankzij hem dat de eerste chorions verschijnen - de villi, die later de placenta worden. Ook beïnvloedt hCG het corpus luteum zodanig dat de aanmaak van progesteron optreedt. Progesteron stuurt op zijn beurt een signaal naar de hypofyse van de vrouw dat de zwangerschap is begonnen en dat de eisprong nu nutteloos is. Dit werk van hormonen zal doorgaan tot ongeveer de zestiende week van de zwangerschap. Dan kan de placenta zelf de benodigde hoeveelheid progesteron vormen en gaat het belang van het hCG-hormoon verloren.
HCG kan worden bepaald in bloed of urine. Direct na de aanhechting van de blastocyst begint hCG al in het bloed te verschijnen. De concentratie is erg klein, maar elke 48 uur verdubbelt het ongeveer.
In urine is de concentratie een orde van grootte lager dan in bloed. Standaard zwangerschapstesten suggereren een urineconcentratie van dit hormoon van minimaal 25 mE/ml. En een dergelijke hoeveelheid of meer zal ongeveer op de veertiende dag na de bevruchting worden waargenomen, dat wil zeggen op de eerste dag van de vertraging in de verwachte menstruatie. Als u van tevoren een zwangerschapstest doet, kan de indicator vals-negatief zijn en moet u deze later opnieuw doen.
In aanwezigheid van zwangerschap, letterlijk na 2 weken, moet de hCG-concentratie ten minste 5 internationale eenheden per liter zijn. En als je binnen een dag weer bloed doneert voor hCG, verdubbelt het. Als de tweede keer dat de concentratie met een kleiner aantal eenheden wordt verhoogd, gelijk is aan de vorige indicator of afneemt, dan is het hoogstwaarschijnlijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, of de blastocyst is gestopt met ontwikkelen en de menstruatie zal snel beginnen.
