Pijn is de onvermijdelijke metgezel van de bevalling. Tot op zekere hoogte is het noodzakelijk: door de aard van sensaties wordt het verloop van de weeën gevolgd. In de meeste gevallen is de pijn redelijk draaglijk, maar bij gecompliceerde bevalling kan het te ernstig zijn, en dan rijst de vraag van anesthesie.
Om de pijnlijke gevoelens van vrouwen tijdens de bevalling te verminderen, worden verschillende methoden gebruikt: correcte ademhaling, massage, een comfortabele houding aannemen tijdens de bevalling. Al deze methoden worden aanstaande moeders onderwezen in voorbereidende cursussen voor de bevalling.
Indicaties voor het gebruik van medicamenteuze pijnverlichting tijdens een natuurlijke bevalling, niet geassocieerd met een keizersnede - een grote foetus, een smal bekken, te pijnlijke weeën, die rusteloos gedrag van de werkende vrouw veroorzaken.
De inhalatiemethode wordt autoanalgesie genoemd - zelfanalgesie: pijn voelen, de bevallende vrouw brengt het masker zelf naar de ademhalingsorganen.
In de eerste fase van de bevalling - wanneer de baarmoederhals verwijd is - wordt inhalatie-anesthesie gebruikt. Een mengsel van lachgas of andere gasvormige verdovende middelen - fluorthaan, methoxyfluraan, pentran - wordt geleverd door middel van een inhalatormasker. Deze stoffen worden snel uit het lichaam uitgescheiden, zijn nauwelijks schadelijk voor het kind, maar kunnen duizeligheid en misselijkheid veroorzaken.
Afhankelijk van welk geneesmiddel en in welke dosis wordt gebruikt, kan het effect van de anesthesie 10 tot 70 minuten aanhouden.
Pijnstillers kunnen intramusculair of intraveneus worden toegediend. Vanuit de bloedbaan van de bevallende vrouw kunnen medicijnen het lichaam van het kind binnendringen, dat nog steeds door de navelstreng is verbonden met het lichaam van de moeder, en dan zal het zenuwstelsel van het kind lijden, mogelijk een schending van de ademhalingsfunctie onmiddellijk na de geboorte. Om deze reden wordt intraveneuze en intramusculaire anesthesie in de regel gebruikt na de geboorte van een kind - bijvoorbeeld wanneer het nodig is om delen van de placenta te verwijderen die in de baarmoeder zijn blijven hangen.
Meestal wordt lokale of regionale anesthesie gebruikt tijdens de bevalling. In het eerste geval wordt het medicijn direct in het kleine gebied dat verdoofd moet worden geïnjecteerd; bij regionale anesthesie hebben we het over een vrij groot deel van het lichaam. Lokale anesthesie wordt met name gebruikt voor hechtingen als perineale tranen optreden.
Tijdens de bevalling worden twee soorten regionale anesthesie gebruikt - epidurale en spinale. De eerste omvat het injecteren van een anestheticum in de epidurale ruimte, die zich tussen de voering van het ruggenmerg en de buitenwand van het wervelkanaal bevindt. Tegelijkertijd gaat de gevoeligheid van de onderste helft van het lichaam verloren, maar de vrouw verliest het bewustzijn niet. Bij spinale anesthesie wordt het medicijn geïnjecteerd met een dunnere naald onder het niveau van het ruggenmerg. Spinale anesthesie wordt als minder gevaarlijk beschouwd in termen van mogelijke bijwerkingen.
Regionale anesthesie is nuttig tijdens de bevalling, maar niet tijdens de inspannende fase. Zowel epidurale als spinale anesthesie dreigen met een drukdaling tot bewustzijnsverlies, ademhalingsmoeilijkheden en neurologische aandoeningen.
Beide soorten regionale anesthesie zijn gecontra-indiceerd bij neurologische en orthopedische aandoeningen bij bevallende vrouwen (bijvoorbeeld met kromming van de wervelkolom), in aanwezigheid van littekens op de baarmoeder en bij lage bloeddruk.
