Heel vaak worden jonge ouders geconfronteerd met het fenomeen wanneer hun baby met open ogen slaapt. Het ziet er nogal ongewoon uit en in sommige gevallen kan het angst en zorgen veroorzaken bij de ouders van de baby.
In de meeste gevallen is er niets mis met het feit dat het kind met halfopen ogen slaapt, dit fenomeen is goed te verklaren door de normale slaappatronen en de specifieke kenmerken van de ontwikkeling van het kind.
Waarom slapen kinderen met hun ogen open?
De situatie waarin een pasgeborene slaapt met zijn ogen open wordt lagophthalmus genoemd (wat geen slaapstoornis is bij een kind). Pediatrische specialisten verklaren dit fenomeen door het feit dat het kind gedurende een lange tijd in het stadium van actieve slaap is, gedurende deze periode kunnen de oogkassen elke beweging maken (oprollen) en kunnen de oogleden enigszins worden geopend. Daar is niets mis mee, maar als dit de ouders erg dwars zit, kun je voorzichtig proberen je oogleden te bedekken, in een poging de baby niet wakker te maken.
De baby stopt met slapen met licht open gas na het bereiken van 12-18 maanden. Bij iets oudere kinderen kan dit fenomeen periodiek van aard zijn en wordt het veroorzaakt door de emotionele overmatige opwinding van het kind overdag. De hersencellen zijn behoorlijk overbelast en als gevolg daarvan wordt het fenomeen van onvolledige sluiting van de oogleden waargenomen. In dergelijke gevallen gaat de slaap, naast licht geopende ogen, gepaard met andere tekenen van angst: plotseling geschreeuw of spiertrekkingen van de ledematen.
Als het kind, nadat het anderhalf jaar is geworden, regelmatig blijft slapen met zijn ogen een beetje open, moeten de redenen misschien worden gezocht bij smallere specialisten. De aanwezigheid van fysiologische onderontwikkeling van het ooglid of eventuele neurologische aandoeningen is mogelijk.
Somnabulisme bij een kind
Ook somnabulisme kan de oorzaak zijn van de enigszins open ogen tijdens de slaap van het kind. De leeftijdsdrempel voor het begin van de ontwikkeling van deze ziekte wordt beschouwd als de leeftijd van zes jaar. De toestand van somnambulisme kan enkele minuten tot een uur duren, en soms veel langer.
Dit fenomeen wordt behandeld in gevallen waarin het wordt veroorzaakt door de gevolgen van een bepaalde ziekte of incident. Gewoonlijk wordt patiënten met een dergelijke ziekte aanbevolen om een elektro-encefalogram te ondergaan, evenals Doppler-echografie van de bloedvaten van de hersenen. Het is absoluut noodzakelijk om te worden onderzocht door een oogarts die de fundus van de oogbol zal onderzoeken.
Dit fenomeen heeft geen genetische aanleg en wordt alleen uitgelokt door bepaalde externe stimuli. Heel vaak verdwijnt somnabulisme met de leeftijd.
